Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje przedstawiają mieszany obraz biografii Idy Tarbell, podkreślając jej akademicki charakter i wgląd w znaczący okres w historii, jednocześnie zauważając jej gadatliwość i brak wciągającej narracji. Niektórzy czytelnicy docenili głębię i szczegółowość, podczas gdy inni uznali ją za zbyt szczegółową i mniej wciągającą niż oczekiwano.
Zalety:⬤ Oferuje doskonały wgląd w pomijany okres historyczny
⬤ ożywia osobowość Idy Tarbell
⬤ podkreśla jej osiągnięcia jako pionierskiej dziennikarki
⬤ zawiera odkrywcze anegdoty.
Wady:⬤ Czasami może być zbyt szczegółowa i nudna
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że jest bardziej informacyjna niż wciągająca
⬤ brakuje wnikliwej analizy osobowości
⬤ można zastąpić prostszym źródłem, takim jak wpis w Wikipedii.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Ida Tarbell: Portrait of a Muckraker
Zawartość książki:
W tej pierwszej ostatecznej biografii Idy Tarbell, Kathleen Brady napisała poczytną i powszechnie uznaną książkę o jednym z wielkich amerykańskich dziennikarzy.
Pokolenie Idy Tarbell nazywało ją "muckraker" (określenie to było autorstwa Theodore'a Roosevelta i nie miał on zamiaru traktować go jako komplementu), ale w naszych czasach byłaby znana jako "reporterka śledcza", ze sławą Woodwarda i Bernsteina. Niezależnie od opisu, Ida Tarbell była jedną z najpotężniejszych kobiet swoich czasów w Stanach Zjednoczonych: podziwiano ją, obawiano się jej, nienawidzono. Kiedy jej Historia Standard Oil Company została opublikowana, najpierw w McClure's Magazine, a następnie jako książka (1904), wstrząsnęła interesami Rockefellera, wywołała ogólnokrajowe oburzenie i doprowadziła Sąd Najwyższy do rozbicia gigantycznego monopolu.
Dziennikarka o niezwykłej inteligencji, dokładności i odwadze, była także autorką wpływowych i popularnych książek o Napoleonie i Abrahamie Lincolnie, a jej setki artykułów dotyczyły postaci publicznych, takich jak Louis Pateur i Emile Zola, oraz współczesnych kwestii, takich jak polityka taryfowa i praca. Podczas swojego długiego życia znała Teddy'ego Roosevelta, Jane Addams, Henry'ego Jamesa, Samuela McClure'a, Lincolna Stephensa, Herberta Hoovera i wielu innych wybitnych Amerykanów. Osiągnęła więcej niż prawie jakakolwiek kobieta z jej pokolenia, ale była antyfeministką, wierząc, że tradycyjne role żony i matki są ważniejsze niż życie publiczne. Ostatecznie broniła interesów biznesowych, które kiedyś atakowała.
Do dziś jej sprzeciw wobec praw kobiet niepokoi niektóre feministki. Kathleen Brady pisze o niej: "(...) nie miała w sobie tej krzepy, z której powstaje ostrze każdej rewolucji..... Została jednak powołana do osiągnięć w czasach, gdy kobiety były powołane jedynie do istnienia. Jej triumf polegał na tym, że odniosła sukces. Jej tragedią było to, że nigdy się o tym nie dowiedziała".
