Iceman Cometh

Opinie czytelników

The Iceman Cometh to prowokująca do myślenia sztuka Eugene'a O'Neilla, która zagłębia się w życie grupy upadłych postaci w barze, badając tematy nadziei, rozpaczy i natury samooszukiwania się. Czytelnicy uważają ją za wpływową, introspektywną i skłaniającą do refleksji nad własnym życiem, choć niektórzy krytykują jej długość i skomplikowany język używany przez bohaterów.

Sztuka jest wciągająca i skłania czytelników do głębokiego zastanowienia się nad własnym życiem i aspiracjami. Zawiera żywe obrazy, barwne postacie i potężne tematy, które rezonują z wieloma. Niektórzy czytelnicy doceniają umiejętności O'Neilla w badaniu mrocznych aspektów ludzkiej natury i wciągających dialogów.

Kilka recenzji wspomina o długości sztuki i trudnościach w czytaniu ze względu na częste używanie slangu i archaicznego języka. Niektórzy uważają, że postacie są nie do odróżnienia, a narracja trudna do naśladowania. Pojawiają się również krytyczne uwagi na temat różnych wydań dramatu, w szczególności na temat problemów z formatowaniem w wersjach e-bookowych, które utrudniają czytanie.

(na podstawie 88 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Iceman Cometh

Zawartość książki:

"Żyjemy i umieramy, w duchu, w samotności, a prawdziwą siłą Icemana jest jego intensywna dramatyczna egzemplifikacja tej ponurej rzeczywistości.... Życie w Icemanie jest tym, czym jest u Schopenhauera: iluzją" - z przedmowy Harolda Blooma.

The Iceman Cometh koncentruje się na grupie alkoholików i odmieńców, którzy bez końca dyskutują o swoich marzeniach, ale nigdy ich nie realizują, oraz na Hickeyu, wędrownym sprzedawcy, który jest zdeterminowany, by pozbawić ich mrzonek. Eugene O'Neill - pierwszy amerykański dramaturg, który otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury - ukończył Iceman w 1939 roku, ale opóźnił produkcję do czasu po wojnie, kiedy to cieszył się długą serią występów w 1946 roku po otrzymaniu mieszanych recenzji.

Trzy lata po śmierci O'Neilla Jason Robards wystąpił w broadwayowskim wznowieniu, które zwróciło uwagę krytyków na najmroczniejszą i najbardziej nihilistyczną sztukę O'Neilla. Od tego czasu The Iceman Cometh zyskał ogromną rangę; wielu krytyków uznaje go obecnie za jedną z największych sztuk amerykańskiego dramatu.