I świat poprosił mnie do tańca

Opinie czytelników

Książka jest głęboko osobistą refleksją na temat życiowych wyzwań i radości, zachęcając czytelników do zbadania własnych doświadczeń poprzez wspólną podróż autora. Rezonuje z tematami nadziei, wdzięczności i samopoznania.

Autorka pisze z jasnością, szczerością i odwagą, dzięki czemu jej osobiste doświadczenia są zrozumiałe dla czytelników. Książka inspiruje do refleksji nad własnym życiem i promuje uczucie nadziei i wdzięczności. Wielu czytelników uznało eksplorację emocji i życiową przejażdżkę kolejką górską za wciągającą i prowokującą do myślenia.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać osobisty charakter książki za zbyt intymny, co może ograniczać jej atrakcyjność dla tych, którzy wolą bardziej ogólne treści samopomocy lub motywacyjne. Niektórzy mogą mieć wrażenie, że szczegóły są zbyt specyficzne dla doświadczeń autora, aby rezonować ze wszystkimi.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

And the World Asked Me to Dance

Zawartość książki:

"Całe życie jest tańcem, doskonałą choreografią Ducha. Każdy z nas wykonuje własne, unikalne ruchy w tym tańcu życia.

Dokonuję wyboru, aby dołączyć do wspaniałego tańca życia " Ta książka jest o mojej RZECZYWISTOŚCI. Rzeczywistość życia z mojej perspektywy uczy nas, że z każdym nowym dniem mamy do dokonania nowych wyborów, które ukształtują nas w istotę ludzką, którą chcemy się stać. Ta książka jest o zmianach i wyborach, nowych początkach, CYKLACH ŻYCIA Przesłanie, które zostało ustawione w naszych podświadomych umysłach w tamtym czasie brzmiało "uważaj - kiedy wszystko wygląda dobrze, drugi but spadnie" Uświadomienie sobie tego przekonania w moim podświadomym umyśle zajęło mi lata, aby pozwolić mi je porzucić.

Życie nie musi być zgodne z tą zasadą - tylko jeśli na to pozwolimy.

Pewnego razu, gdy miałem osiem lat i odwiedzałem farmę z moim dziadkiem, spojrzałem w duże brązowe oczy pięknego konia i byłem pewien, że tonę w pięknych brązowych oczach mojej matki. Czułam, że okazuje mi swoją miłość.

Moja wiara w kogoś WIĘKSZEGO zawsze mi towarzyszyła. Tego dnia wydawało się to bardziej realne niż kiedykolwiek, gdy spojrzałem w oczy tego konia i zobaczyłem o wiele więcej. Zaczynała się rosnąca i rozszerzająca się świadomość.

Podczas gdy wcześniej czułam się, jakbym żyła w bajce o Kopciuszku jako biedna pasierbica, teraz z dnia na dzień stałam się księżniczką u moich dziadków. Nie mogli zrobić dla mnie wystarczająco dużo; zwłaszcza kochając mnie. Życie zaczęło się dla mnie i było DOBRE.