I roześmiał się szczur

Opinie czytelników

„And the Rat Laughed” Navy Semel to złożona, eksperymentalna powieść badająca przekazywanie wspomnień o Holokauście z pokolenia na pokolenie. Porusza tematy pamięci, opowiadania historii i ludzkich doświadczeń podczas i po Holokauście, łącząc elementy mitu i różnych stylów narracji. Chociaż powieść jest chwalona za trzymającą w napięciu i prowokującą do myślenia treść, wielu czytelników uznało jej strukturę za trudną, a temat za głęboko przygnębiający.

Powieść jest wciągająca i trzymająca w napięciu, z bogatą narracją, która przeplata mit, historię i osobiste doświadczenia. Pisarstwo Semela jest chwalone za głębię i emocjonalny wpływ, skutecznie ukazując ból i odporność ocalałych z Holokaustu. Czytelnicy docenili jego innowacyjne podejście do opowiadania historii i eksploracji pamięci kulturowej.

Wielu uznało strukturę książki za zagmatwaną, szczególnie ze względu na styl narracji i różne formaty. Temat został również opisany jako bardzo przygnębiający i trudny do strawienia, przez co niektórzy czytelnicy czuli się przytłoczeni. Eksperymentalny styl pisania był dla niektórych przeszkodą, sprawiając, że czasami trudno było za nim nadążyć.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

And the Rat Laughed

Zawartość książki:

I roześmiał się szczur to wyjątkowa książka. W przeciwieństwie do innych książek związanych z Holokaustem, które koncentrują się na historycznych przerażających wydarzeniach, ta powieść zajmuje się aktem ich pamiętania.

Przypomina sztafetę, w której bohaterowie przekazują sobie pamięć, podróżując po osi czasu. Książka rozpoczyna się w ostatnim dniu 1999 roku, kiedy ocalała babcia w Tel Awiwie dzieli się z wnuczką swoją tragiczną historią życia jako ukryte dziecko w jamie, mając za towarzystwo tylko szczura. Dzień później - już w 2000 roku - wnuczka opowiada legendę o "Dziewczynce i szczurze" swojej nauczycielce, a w 2009 roku ci, którzy usłyszeli ją od jej kolegów z klasy, zakładają stronę internetową z wierszami.

Od tej pory wspomnienie to rozprzestrzenia się na cały świat i staje się mitem.

W 2099 roku przyszły antropolog odkrywa je i próbuje odkryć jego tajemnicze korzenie. W swoich badaniach odkrywa pierwszego człowieka, który stworzył ten mit w przeszłości.

Ojciec Stanisław, katolicki ksiądz, uratował tę małą żydowską dziewczynkę (która później stała się Babcią w Tel Awiwie) i zwrócił ją po wojnie jej żydowskiemu narodowi. W swoim osobistym dzienniku udokumentował wszystko, aby świat nigdy o tym nie zapomniał. Łańcuch pamięci przenosi się zatem z teraźniejszości do przyszłości i z powrotem do przeszłości.

Powieść napisana jest w 5 gatunkach: historia, legenda, wiersze, science fiction i pamiętnik, tworząc cykl 150 lat. A Rat Laughed zyskał uznanie za wykorzystanie niekonwencjonalnych i oryginalnych środków literackich i stał się przełomem w badaniu samego aktu pamięci. Jak opowiadamy naszą bolesną historię? Czy zmienia się ona, gdy ją wspominamy? W jaki sposób nasz kolejny odbiorca przypomni ją sobie na swój indywidualny sposób? Czy sztuka jest jedynym korytarzem do przekazywania pamięci emocjonalnej?