Ocena:
Książka jest szczerym pamiętnikiem, który opowiada historię Theresy Marafito, która pomimo upośledzenia wzroku prowadzi bogate i satysfakcjonujące życie pełne miłości, wytrwałości i więzi rodzinnych. Czytelnicy podkreślają wciągający styl pisania, głębię emocjonalną i inspirujące tematy, dzięki czemu jest to polecany wybór zarówno dla klubów książki, jak i zwykłych czytelników.
Zalety:Wciągająca i dobrze napisana narracja, szczere tematy wytrwałości i miłości, intensywnie osobiste i emocjonalne, odpowiednie dla szerokiego grona odbiorców, bez wulgaryzmów, dobrze zredagowane, oferuje wgląd w doświadczenia osób niedowidzących.
Wady:Brak znaczących wad wspomnianych w recenzjach, chociaż jeden recenzent ocenił ją nieco niżej (4 na 5 gwiazdek), nie określając żadnej konkretnej krytyki.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
I Know My Way Memoir: Always Remember to Color the Sky Blue
Kim była Theresa Marafito?
Theresa Marafito, córka irlandzkich imigrantów, urodziła się w 1933 roku w Nowym Jorku, niewidoma na jedno oko i częściowo widząca na drugie. Była przedwcześnie rozwiniętym dzieckiem, które chciało wyglądać „normalnie” dla swoich rówieśników i rodziny, niezależnie od swojej niepełnosprawności. Jej gra polegała na byciu niezależną, a nie zależną i rzadko prosiła o pomoc.
W wieku dziewiętnastu lat ukończyła studia magisterskie z dwoma tytułami magistra. Theresa i jej mąż Jerry, który również był niedowidzący, zbudowali dom przy skromnym budżecie i mieli dwie córki; jedna z nich również urodziła się niedowidząca. Pomimo śmiechu i szczęścia, które były zawsze obecne w ich domu i biznesie służącym społeczeństwu, małżeństwo Theresy było wystarczająco silne, aby znieść jedną operację po drugiej w desperackiej próbie powstrzymania jej przed całkowitą ślepotą, a także horror oglądania agonii jej niemowlęcej córki, która została poddana nożowi.
Pod koniec 1986 roku idealny świat Theresy zatrzymał się, gdy jej bratnia dusza Jerry stracił życie z powodu raka. Była tak zdruzgotana, że wylała swoje serce na starą ręczną maszynę do pisania, próbując uchwycić wszystkie swoje cenne wspomnienia. To właśnie po jej tragicznej śmierci w 2008 roku, notatki te zostały odnalezione i stały się punktem wyjścia dla tego pamiętnika.
Zaangażowanie czytelnika: 396 stron z 55 zdjęciami pomagającymi w przyjemnym czytaniu.
Kontakt ze współautorką Lindą Odubayo Thompson: linda@ghostbookwritergoldilocks.com.