Ocena:
Książka „I Keep Trying to Catch His Eye” autorstwa Ivana Maisela to przejmujący pamiętnik opisujący doświadczenia autora z żałobą po samobójstwie jego syna, Maxa. Poprzez połączenie opowiadania historii, szczerości i emocjonalnej refleksji, Maisel odnosi się do złożonych emocji towarzyszących utracie dziecka i ułatwia rozmowę na temat żałoby, miłości i zdrowia psychicznego. Czytelnicy chwalą książkę za szczerą narrację i wnikliwe lekcje na temat radzenia sobie z tragedią i chorobą psychiczną.
Zalety:⬤ Pięknie napisana, z wymowną narracją.
⬤ Zapewnia głęboki wgląd w żałobę i emocjonalne doświadczenia związane z utratą dziecka.
⬤ Zachęca do dyskusji na temat zdrowia psychicznego i samobójstw, pomagając destygmatyzować te tematy.
⬤ Wielu czytelników uznało ją za katartyczną i powiązaną, oferującą pocieszenie i zrozumienie w czasach osobistej żałoby.
⬤ Oddaje istotę miłości i złożoność dynamiki rodziny w trudnych czasach.
⬤ Tematyka może być bardzo ciężka i wymagająca emocjonalnie, co utrudnia niektórym czytelnikom pełne zaangażowanie.
⬤ Niektórzy czytelnicy wspominali o potrzebie przerwy ze względu na intensywność treści.
⬤ Może nie współgrać z tymi, którzy nie doświadczyli podobnej straty lub którzy czują się niekomfortowo z dyskusjami na temat samobójstwa.
(na podstawie 45 opinii czytelników)
I Keep Trying to Catch His Eye: A Memoir of Loss, Grief, and Love
Relacja pisarza ESPN o samobójstwie jego syna Maxa, w której zagłębia się w to, jak odkrywanie ich skomplikowanej relacji doprowadziło go do postrzegania żalu jako miłości.
W lutym 2015 roku Ivan Maisel otrzymał telefon, który na zawsze zmienił jego życie: samochód jego syna Maxa został znaleziony porzucony na parkingu obok jeziora Ontario. Dwa miesiące później ciało Maxa zostało znalezione w jeziorze.
I Keep Trying to Catch His Eye to opowieść o miłości Maisela do syna, który był tak różny od niego, ale którego kochał tak głęboko, i o tym, jak dowiedział się, że żal za Maxem był niczym więcej niż ostatnim, ostatecznym wyrazem miłości. Poruszając się po momentach ich skomplikowanej relacji, a także ich wzajemnej miłości, Maisel bada mosty, które próbował zbudować dla swojego syna i żal, który ogarnął go i jego rodzinę po samobójczej śmierci Maxa.
Biorąc swój tytuł od miłości Maxa do fotografii - i jego tendencji do kochania aparatu tylko wtedy, gdy był za nim, odwracając wzrok za każdym razem, gdy robiono mu zdjęcie - I Keep Trying to Catch His Eye zagłębia się w tragicznie zmieniającą się rzeczywistość utraty dziecka, a wszystko to z wdziękiem, głębią i wyrafinowaniem. Ale uczłowieczając Maxa i uczłowieczając jego smutek, Maisel wywołuje zrozumienie zamiast smutku, uznanie zamiast niepokoju - i miłość zamiast strachu.
