I Don't Wanna Be Pink: Jak samotna, 39-letnia kobieta nie pozwoliła, by rak piersi i jego żarliwa kultura ją zdefiniowały

Opinie czytelników

Książka „I Don't Wanna Be Pink” autorstwa Deny Taylor oferuje głęboko szczerą, humorystyczną i przejmującą relację z jej podróży z rakiem piersi. Łączy w sobie śmiech i łzy, zapewniając czytelnikom intymne spojrzenie na wyzwania i triumfy, przed którymi stanęła. Czytelnicy uznają ją za wiarygodną i inspirującą, co czyni ją ważną lekturą dla każdego, kogo dotknął rak.

Książka jest pięknie napisana silnym, zrozumiałym głosem. Jest wypełniona zarówno humorem, jak i szczerymi momentami, dzięki czemu jest zabawna i wciągająca. Wielu czytelników chwali autentyczne przedstawienie doświadczeń autora, dostarczające cennych spostrzeżeń na temat życia, empatii i odporności. Opowiadanie historii przypomina rozmowę z dobrym przyjacielem, dzięki czemu jest przystępne zarówno dla osób z doświadczeniem raka, jak i tych, którzy znają kogoś dotkniętego tą chorobą.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za ciężki, ponieważ dotyczy on poważnej choroby. Nie ma znaczącej krytyki samego pisania, ale ciężar emocjonalny może nie spodobać się każdemu, kto szuka lżejszej lektury.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Don't Wanna Be Pink: How a single, 39-year-old woman refused to let breast cancer and its fervent culture define her

Zawartość książki:

Miesiąc przed tym, jak miała świętować swoje czterdzieste urodziny we Włoszech, u Deny Taylor zdiagnozowano raka piersi. W ciągu kilku sekund zmieniła się z entuzjastycznej podróżniczki w przerażoną pacjentkę.

Opowiedziana z wdziękiem, szczerością i niepowtarzalnym dowcipem, I Don't Wanna Be Pink to historia samotnej, niezależnej kobiety i guza, który grozi zmianą jej życia. Dzięki wsparciu barwnej obsady bliskich i własnej determinacji, Taylor zmaga się z bolesnymi procedurami i denerwującymi spotkaniami z bezdusznymi przedstawicielami ubezpieczeniowymi, nieznajomymi o dobrych intencjach i potencjalnymi kochankami.

W najciemniejszych chwilach wątpi w swoją siłę i wartość miłości. Ostatecznie zastanawia się, czy musi dołączyć do różowego, publicznego marszu poparcia, czy też dać sobie pozwolenie na życie niezdefiniowane przez chorobę.