I Could Not Believe It: Pamiętniki nastolatka Seana Deleara z 1979 roku

Opinie czytelników

Niniejszy zbiór recenzji podkreśla silne różnice w reakcjach czytelników na autobiograficzną pracę Seana DeLeara „I Could Not Believe It: The 1979 Teenage Diaries of Sean DeLear”. Podczas gdy wielu czytelników chwali jej autentyczność, emocjonalną głębię i nostalgię za późnymi latami siedemdziesiątymi, inni krytykują ją za przyziemność i nierówność.

Czytelnicy doceniają szczerość książki, unikalną perspektywę młodej queerowej jednostki oraz jej portret codziennego życia i poszukiwań. Narracja jest opisywana jako radosna, przekonująca i odzwierciedlająca swoje czasy, rezonująca z tymi, którzy mają podobne pochodzenie kulturowe.

Krytycy wskazują, że książka może być powtarzalna i brakuje w niej istotnych wydarzeń, a niektóre strony koncentrują się na przyziemnych doświadczeniach. Niektórzy czytelnicy uznali ją za nudną i uważają, że nie spełnia ona oczekiwań, opisując ją jako pozbawioną istotnych treści lub interesujących wydarzeń.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Could Not Believe It: The 1979 Teenage Diaries of Sean Delear

Zawartość książki:

Niezwykła kapsuła czasu Simi Valley z 1979 roku, napisana zanim autor stał się jednym z najbardziej wpływowych artystów Los Angeles kolejnych dekad.

Kiedy Sean DeLear zmarł przedwcześnie w Wiedniu w 2017 roku, jego przyjaciele odkryli - pośród innych skarbów - obszerny dziennik prowadzony w wieku czternastu lat. Wciąż mieszkając ze swoimi chrześcijańskimi rodzicami w słynącym z rasizmu przedmieściu Simi Valley w Los Angeles, Sean niemal codziennie pisał o zauroczeniach i hustlingu, łóżkach wodnych, szantażu, Donnie Summer, gloryholes, rasizmie i kradzieży gejowskiego porno w sklepie.

DeLear został frontmanem punkowo-powerpopowego zespołu Glue z Los Angeles. Był muzykiem punkowym, artystą wizualnym, międzykontynentalnym scenowcem, vixenem wideo, gospodarzem imprez, hodowcą marihuany, a czasami współpracował z takimi artystami jak Kembra Pfahler i Vaginal Davis.

Zapomniane pamiętniki DeLeara uchwyciły moment w undergroundowej i queerowej historii Los Angeles, kiedy, jak zauważa jego przyjaciel, pisarz Cesar Padilla, „wcale nie było fajnie być trans, gejem, queer czy kimkolwiek innym. Tych słów nie było nawet w słowniku”. „I Could Not Believe It”, kontynuuje Padilla, ”to surowa, nieustraszona, niewinna podróż czarnoskórego geja, który wkracza w życie w niesamowitym okresie przed AIDS. Nie jest świadomy bycia literaturą. Jest tak naiwna i bezpośrednia, jak to tylko możliwe. Nie została napisana z myślą o publikacji, więc Sean nie powstrzymywał się. Celem Seana było bycie wiernym sobie. „.