Humanizm integralny: Analiza niektórych podstawowych elementów

Opinie czytelników

Książka wywołuje różne opinie, a niektórzy czytelnicy chwalą ją za wgląd w humanizm i jego znaczenie dla współczesnych problemów, podczas gdy inni krytykują ją jako propagandę o niepokojących podstawach ideologicznych.

⬤ Oferuje inny punkt widzenia na kwestie kulturowe, polityczne i gospodarcze
⬤ zachęcana do włączenia do edukacji
⬤ zapewnia wgląd w humanizm, prawa i obowiązki państwa
⬤ uważana za dobrą lekturę dla młodzieży
⬤ uważana za interesującą i istotną przez niektórych czytelników.

⬤ Krytykowana jako propaganda z rasistowską ideologią
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za skomplikowaną i trudną do zrozumienia
⬤ zgłoszone błędy w wersji Kindle wskazują na brak edycji i staranności.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Integral Humanism: An Analysis of Some Basic Elements

Zawartość książki:

Choć dzieciństwo Pandita Deendayala Upadhyayi upłynęło w tragicznych okolicznościach, został on zamaskowany jako utalentowany student, gdy indyjska walka o niepodległość została pochłonięta przez teorię dwóch narodów. W 1942 r.

rozpoczął życie publiczne za pośrednictwem Rashtriya Swayam Sewaksangh. Był bystrym organizatorem, człowiekiem pióra, dziennikarzem i oratorem. Swoimi umiejętnościami uzupełniał pracę R.

S.

S.. Dołączył do polityki, gdy Bharatiya Jana Sangh została założona jako partia polityczna pod przewodnictwem dr Syama Prasad Mookerjee.

Zapoczątkował ruch kaszmirski, ruch niepodległości Goa i ruch przeciwko przeniesieniu Berubari, a tym samym utrzymał te kwestie przy życiu w indyjskiej polityce, aby wzmocnić jedność i integralność Indii. Całe swoje życie poświęcił integracji Indii. Indie potrzebowały silnej partii opozycyjnej, a Bharatiya Jana Sangh stała się potężną opozycją.

Poczynił szeroko zakrojone przygotowania do stworzenia tej partii opozycyjnej jako alternatywy dla partii rządzącej. Alternatywa była potrzebna nie tylko dla starego systemu, ale także dla starych ideologii. Wezwał do "integralnego humanizmu", "kulturowego nacjonalizmu" i "indenizacji".

W latach 1951-1967 był sekretarzem generalnym Bharatiya Jana Sangh, a w 1968 r., na krótko przed makabrycznym morderstwem, został jej przewodniczącym. Partia polityczna, którą pielęgnował, stała się polityczną alternatywą w postaci Bharatiya Janata Party.