Humanizacja dzieciństwa w Hiszpanii początku XX wieku

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Humanizing Childhood in Early Twentieth-Century Spain

Zawartość książki:

Na początku XX wieku w Hiszpanii nastąpił rozkwit neohumanistycznej reformy edukacji. Opierając się na nowej nauce o badaniu dzieci, znanej jako paidologia, hiszpańscy pedagodzy dołączyli do kolegów z całego świata, czytając prace Marii Montessori, Douarda Clapar de, Jeana Piageta, Johna Deweya i innych pionierów. Intelektualiści tacy jak Miguel de Unamuno, Jos Ortega y Gasset i im współcześni starali się przeciwstawić zdegradowaną, pozytywistyczną pedagogikę humanistycznemu, fenomenologicznemu rozumieniu dziecka. Twierdzili oni, że edukacja musi dostosowywać się do rozwijającego się ciała i umysłu dziecka.

Łącząc lektury hiszpańskich intelektualistów i teoretyków Nowej Edukacji, Anna Kathryn Kendrick argumentuje, że hiszpańscy pedagodzy czerpali z „katolickich” pojęć całości i totalności, częściowo je sekularyzując. Analizując współczesne eseje, sztukę awangardową, podręczniki dla nauczycieli, testy inteligencji i twórczość dzieci w latach 1918-1936, twierdzi, że nowe teorie naukowe i filozoficzne miały nie tylko intelektualne, ale także praktyczne konsekwencje, które ukształtowały całe pokolenie w Hiszpanii przed wojną domową.

Anna Kathryn Kendrick jest dyrektorem Global Awards i wizytującym adiunktem literatury na NYU Shanghai.