Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
W swoim głębokim nauczaniu na temat małżeństwa, Sobór Watykański II w 1965 r. precyzyjnie określił, jakie trudności mogą napotkać mąż i żona w odniesieniu do ich wzajemnej miłości i rodzicielstwa, które w naturalny sposób wynika z ekspresji tej miłości. Sobór powtórzył starożytne i niegdyś powszechne nauczanie chrześcijańskie, że moralność intymności małżeńskiej zależy od "zachowania pełnego znaczenia wzajemnego obdarowywania się i ludzkiej prokreacji w kontekście prawdziwej miłości". Stwierdzono, że niektóre pytania dotyczące sposobów regulowania prokreacji są badane przez komisję (powołaną, gdy "pigułka" stała się dostępna), aby papież mógł wydać osąd na temat tego, w jaki sposób prawo Boże odnosi się do tych sposobów.
Humanae Vitae to orzeczenie papieża Pawła VI, wydane w 1968 roku, stosujące nauczanie Soboru do tych nowych kwestii, a następnie uroczyście potwierdzone przez papieża Jana Pawła II i Synod Biskupów. Jest to doniosłe ponowne stwierdzenie, w jaki sposób miłość musi i nie może być wyrażana, jeśli ma być miłością małżeńską, wierną naturze osób ludzkich i prawdziwego małżeństwa jako wysokiego i najważniejszego powołania.
W roku jubileuszu 40-lecia encykliki CTS zleciło nowe tłumaczenie tekstu łacińskiego, wraz z uwagami na temat niektórych wcześniejszych tłumaczeń, autorstwa Johna Finnisa, profesora prawa i filozofii prawa na Uniwersytecie Oksfordzkim, członka Akademii Brytyjskiej, członka Papieskiej Akademii Życia, a wcześniej Papieskiej Rady Sprawiedliwości i Pokoju oraz Międzynarodowej Komisji Teologicznej Stolicy Apostolskiej.
