Ocena:
Książka jest biografią hrabiego Nikolausa Ludwiga von Zinzendorfa, przeplataną osobistą duchową podróżą autora, oferującą wgląd w historyczne znaczenie Morawian. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za inspirującą i poleca ją ze względu na jej szczere oddanie i pouczającą treść, inni krytykują styl pisania, obfitość osobistych komentarzy autora i pewne nieścisłości faktograficzne.
Zalety:⬤ Angażująca i szczera opowieść
⬤ # Inspiruje do duchowej refleksji i osobistego zaangażowania
⬤ # Dobry przegląd życia Zinzendorfa i Kościoła Morawskiego
⬤ # Łatwa w czytaniu i przystępna dla nieakademickich odbiorców
⬤ # Bezbłędna transformacja Kindle.
⬤ Styl pisania może być niezręczny i brakuje mu porządku chronologicznego
⬤ # Zbyt częste osobiste komentarze odwracają uwagę od biografii
⬤ # # Zauważono pewne nieścisłości historyczne
⬤ # # Nie nadaje się jako podstawowe odniesienie do kursów na poziomie college'u.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Count Zinzendorf and the Spirit of the Moravians
Niektórzy słyszeli o Morawianach, ale jeszcze mniej osób słyszało o hrabim Zinzendorfie. Był on człowiekiem modlitwy, pasjonatem "Martermanna", Człowieka Boleści.
Mógł głosić kazania przez cały dzień bez zmęczenia. Podczas kazania potrafił tak się zachwycić swoim Zbawicielem, że często, w rytmicznym staccato, spontanicznie przerywał w improwizowane rymowane teksty, trochę jak ustni poeci starożytnej Grecji i współcześni raperzy. Był wędrownym włóczęgą dla Chrystusa.
Nakłaniał Morawian do nieustannej modlitwy, a oni modlili się nieustannie przez ponad sto lat.
Podczas nabożeństw mężczyźni i kobiety byli oddzieleni, ale odegrał on kluczową rolę w zaszczepieniu tak chrześcijańskiej miłości wśród braci, że musiał im doradzać, aby nie całowali się tak głośno, aby "schmatzt", wydawał głośny dźwięk, gdy wymieniali pocałunek pokoju. Błagał Morawian bez przymuszania, aby mieli brzemię dla zgubionych dusz.
Pisał, że on sam był nie tyle bogobojną, co radosną osobą. Znał jednak cierpienie. Był nękany jako chłopiec w szkole z internatem; nazwany bestią przez przyjaciela, którego chronił; witany przez błazna na dworze królewskim w Berlinie, ponieważ król uważał go za głupca; wygnany ze swojej ukochanej ojczyzny; oskarżony o rażące wykroczenia przez gazety w Pensylwanii; i przedwcześnie stracił dziewięcioro z dwanaściorga swoich dzieci.
Ale Zinzendorf wiedział, skąd czerpać siłę. Już we wczesnej młodości rozwinął zażyłość z Barankiem Bożym poprzez modlitwę. Jest to historia prześladowań, niezgody, śmiałości napełnionej Duchem, odważnych przedsięwzięć, umierania na polach misyjnych i przyjaznych relacji między braćmi.
Historia Morawian w XVIII wieku przypomina nam być może kronikę pierwszych chrześcijan z Dziejów Apostolskich.