How the Soviet Man Was Unmade: Kulturowa fantazja i męska podmiotowość w czasach Stalina

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

How the Soviet Man Was Unmade: Cultural Fantasy and Male Subjectivity under Stalin

Zawartość książki:

W stalinowskiej Rosji wyidealizowany radziecki mężczyzna przedstawiał obraz siły, męskości i nieugiętego dążenia do zbudowania potężnego państwa socjalistycznego. W pomnikach, plakatach i innych narzędziach produkcji kulturalnej stał się półbogiem ideologii komunistycznej. Ale pod powierzchnią tej fantazji, między wierszami tekstów i filmów, czaiła się inna postać: zranione ciało bohaterskiego inwalidy, druga wersja Nowego Człowieka Stalina.

W książce How the Soviet Man Was Unmade Lilya Kaganovsky obnaża paradoks stojący za mitem niezniszczalnego mężczyzny epoki stalinowskiej. W swojej analizie socrealistycznej literatury i kina bada powracający motyw okaleczonego męskiego ciała, który pojawia się z zaskakującą częstotliwością. Kaganovsky postrzega tę reprezentację jako cienko zawoalowaną wypowiedź na temat zniewieściałej męskiej kondycji w czasach stalinowskich. Ponieważ państwo komunistyczne było "pełne bohaterów", mężczyzna mógł naprawdę wyróżnić się i osiągnąć status bohatera tylko poprzez poświęcenie ciała - ale w swoich ranach zawsze przypominano mu, że będzie ograniczony w tym, co może osiągnąć, i oczekuje się, że pozostanie w stanie ciągłego podporządkowania Stalinowi i partii.

Kaganovsky dokonuje wnikliwej ponownej oceny klasycznych dzieł tego okresu, w tym powieści Nikołaja Ostrowskiego ("Jak hartowała się stal") i Borysa Polewoja ("Opowieść o prawdziwym człowieku") oraz filmów, takich jak między innymi "Legitymacja partyjna" Iwana Pyrjewa, "Piloci myśliwców" Eduarda Pentslina i "Upadek Berlina" Michaiła Cziaureliego. Symbolika ran i rozczłonkowania w tych dziełach działa jak szczelina w fasadzie stalinowskiej produkcji kulturalnej, przez którą możemy zobaczyć konsekwencje historycznej i politycznej traumy.