Hormones and Reality: Epigenetic Regulation of the Endocrine System
Komórkowo-molekularne podejście do ewolucji doprowadziło do radykalnych zmian w naszym rozumieniu zasad biologicznych, począwszy od komórki, poprzez cykl życia, rozwój, homeostazę, starzenie się, heterochronię, plejotropię, fenotyp, a być może także cel samego życia. Wiele z tego nowego sposobu myślenia o biologii i medycynie wynika z eksperymentalnych dowodów na dziedziczenie epigenetyczne. Prowadzi to do pytania, czy nasz jednokomórkowy stan jest faktycznym podstawowym poziomem selekcji.
Jednym ze szczególnych systemów, który jest obecnie uznawany za podlegający dziedziczeniu epigenetycznemu, jest układ hormonalny, który konwencjonalnie uważa się za regulujący fizjologiczną homeostazę. Jednakże, ponieważ hormony płciowe odgrywają tak ważną rolę w zachowaniach związanych z nabywaniem danych epigenetycznych i przetwarzaniem takich danych epigenetycznych przez gonady podczas mejozy, ich rola w ewolucji organizmu staje się wykonalna. Złożone działania jednostki w ciągu jej życia można teraz zrozumieć przyczynowo, wynikające z orkiestracji jej fizjologii przez hormony, prenatalnie, postnatalnie i podczas procesu starzenia się, przez cały okres życia organizmu. Specyficzne zachowania w trakcie cyklu życia w dzieciństwie, okresie dojrzewania, dojrzałości, dorosłości i starzenia się można teraz rozumieć mechanistycznie, a nie tylko jako kamienie milowe na różnych etapach życia.
Mając na uwadze powyższe rozważania, niniejsza książka przedstawia komórkowo-ewolucyjną perspektywę relacji organizmu z jego otoczeniem, zarówno ludzkim, jak i nie-ludzkim, czyniąc biologię i medycynę kontinuum zamiast fragmentarycznych, niepowiązanych ze sobą anegdot.
