Hope Transformed: A Historical Sketch of the Hope Landscape, St Andrew, Jamaica, 1660-1960
Historyczne ziemie Hope położone na równinie Liguanea w południowo-wschodniej parafii St Andrew na Jamajce, a niegdyś miejsce jednej z najwcześniejszych posiadłości cukrowych na wyspie, miały długą historię osadnictwa ludzkiego sięgającą około 600 roku n.e., czyli ery rdzennych Tainos. Jednak dopiero w 1655 roku, wraz z angielską inwazją i przejęciem Jamajki od Hiszpanów, krajobraz Hope przekształcił się w kwitnącą wiejską osadę rolniczą.
Hojne dotacje gruntowe zostały przyznane najeźdźcom, a później imigrantom z Wielkiej Brytanii i Ameryki Północnej oraz z innych wysp karaibskich. Major Richard Hope wszedł w posiadanie ponad 2600 akrów na równinie Liguanea. Major Hope, w przeciwieństwie do wielu swoich odpowiedników w latach 60-tych XIX wieku, zdołał założyć małą plantację cukru, która w połowie XVII wieku rozwinęła się w jedną z największych, najbardziej produktywnych i zaawansowanych technologicznie niewolniczych plantacji cukru na wyspie.
W latach siedemdziesiątych XIX wieku posiadłość stała się własnością księcia Chandos i jego rodziny aż do 1848 roku, kiedy to została rozebrana. Ponad 600 akrów sprzedano firmie Kingston and Liguanea Water Works Company, a pozostałe 1700 akrów wydzierżawiono właścicielowi sąsiednich posiadłości Papine i Mona.
Słaba księgowość i nadzór graniczny umożliwiły kilku osobom posiadanie ziemi, co zostało później usankcjonowane przez ustawę o przedawnieniu roszczeń. Wraz z przejęciem całej posiadłości przez rząd w 1909 roku, osiedle Hope przeszło niezwykłe zmiany w XX wieku.
Do 1960 roku krajobraz Hope został radykalnie przekształcony z posiadłości cukrowej, w której pracowały setki zniewolonych czarnoskórych ludzi, w główne centrum miejskie o przeznaczeniu handlowym, mieszkalnym i edukacyjnym.