Opinie czytelników
Podsumowanie:Zbiór poezji „Honeybee” autorstwa Tristy Mateer otrzymał przytłaczająco pozytywne recenzje, docenione za surowe emocje, liryczny styl pisania i głęboką więź, jaką tworzy między autorem a czytelnikiem. Wielu czytelników stwierdziło, że można się z nim utożsamiać i skłaniać do refleksji, szczególnie w trudnych chwilach, takich jak rozstania. Pojawiły się jednak pewne krytyczne uwagi dotyczące powtarzających się tematów i pewnych kwestii związanych z prezentacją fizycznej kopii książki.
Zalety:⬤ Głęboka więź emocjonalna: Czytelnicy czuli się widziani i rozumiani przez poezję Mateera.
⬤ Piękny i liryczny styl: Wiele osób chwaliło styl pisania i użycie metafor.
⬤ Angażująca i relatywna: Czytelnicy uznali ją za wciągającą i relatywną, często czytając ją za jednym razem.
⬤ Inspirujące dla tych, którzy przechodzą przez rozstania: Kolekcja rezonowała z wieloma w samotnych czasach, zapewniając komfort i potwierdzenie.
⬤ Silna osobista refleksja: Wiersze pomogły czytelnikom przetworzyć ich uczucia i doświadczenia.
Wady:⬤ Powtarzalność: Niektórzy czytelnicy zauważyli brak ewolucji tematów w poszczególnych wierszach.
⬤ Problemy z fizycznym wydaniem: W jednej z recenzji wspomniano, że książka została dostarczona z naklejkami na okładce.
⬤ Nadużywanie niektórych zwrotów: Kilku czytelników stwierdziło, że określone zwroty były nadużywane, co powodowało irytację.
⬤ Mieszane uczucia co do wartości: Jedna z recenzji wyraziła ogólne rozczarowanie, uważając, że kolekcji brakuje głębi.
(na podstawie 93 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Honeybee: A Story of Letting Go, by Lgbt Poet Trista Mateer
Zawartość książki:
Nagrodzona Goodreads Choice Award poetka Trista Mateer „fachowo obnaża intensywność pierwszej miłości” w tym konfesyjnym zbiorze poezji. Idealny dla fanów Caroline Kaufman, Atticus, Clementine von Radics, Niny LaCour, Adama Silvera i Becky Albertalli; lub każdego zainteresowanego biseksualnością, złamanym sercem, ucieczką od problemów i coming outem.
W swoim życiu spotkasz ludzi, którzy będą domagać się napisania o nich wierszy. To nie jest coś, co mówią. Chodzi o ich dłonie, kształt ust, sposób, w jaki patrzą, odchodząc od ciebie.
Honeybee to uczciwe spojrzenie na odchodzenie i wciąż poczucie, że zostało się odtrąconym. Chodzi o to, by odciąć miłość jak sznurek latawca i modlić się, by wiatr miał na tyle przyzwoitości, by zabrać ją z dala od ciebie. To oda do powrotu i powrotu, procesu pozwalania czemuś odejść, ale nie wiedząc, gdzie to odłożyć. Honeybee to odkłada. To dziewczyny z małego miasteczka i bilety lotnicze, smak czułości i miodu, bandaż na użądleniu pszczoły. To przypomnienie, że nie definiują cię ludzie, od których odchodzisz, ani ludzie, którzy od ciebie odchodzą.
Potraktuj Honeybee jako wierszowany pamiętnik lub przynajmniej historię napisaną przez jednego z najbardziej konfesyjnych współczesnych poetów.
