Co to znaczy rozkwitać? Rozkwit człowieka leży w samym sercu dobrej nowiny ewangelii, a jednak współczesne teologie znają nie tylko jeden sposób mówienia o tym, co to znaczy rozkwitać.
Jeśli osadzimy naszą teologiczną gramatykę rozkwitu w doktrynie zbawienia, jako doktrynie, w której teologiczna rozmowa o rozkwicie jest prawdopodobnie zakorzeniona i z której można czerpać obfite owoce, nie ma jednego, ale różne sposoby mówienia o tym, co to znaczy rozkwitać. Co jednak kieruje naszymi wypowiedziami? Dlaczego mówimy o rozkwicie tak, jak to robimy? Różne koncepcje ludzkiego rozkwitu, które zostały przedstawione w tej książce - pobożność, radość i pocieszenie; bycie w pełni żywym, uzdrowienie i godność; łaska, szczęście i błogosławieństwo - stanowią zbiór prób nie tylko wyobrażenia sobie ludzkiego rozkwitu, ale także wyobrażenia sobie sposobów mówienia o ludzkim rozkwicie.
Być może to, co teologia może zaoferować ożywionym i solidnym rozmowom na temat ludzkiego rozkwitu, polega właśnie na przypomnieniu, aby uważać na to, jak mówimy o tym, co jest prawdziwie i głęboko ludzkie: o naszej tęsknocie za rozkwitem.