Homilie, tom 2 (Homilie 60-96)

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Homilies, Volume 2 (Homilies 60-96)

Zawartość książki:

Niniejszy tom Homilii Świętego Hieronima zawiera piętnaście homilii na temat Ewangelii Świętego Marka, Homilie 75-84. Ogólnie rzecz biorąc, podobnie jak w tomie 1, tekst Morina został odtworzony zgodnie z Corpus Christianorum, series latina 78.

Redaktorzy Corpus dodali dwie homilie, jedną wygłoszoną w Uroczystość Objawienia Pańskiego na podstawie Ewangelii chrztu naszego Pana i Psalmu 28, zredagowaną przez B. Capelle; drugą na Pierwszą Niedzielę Wielkiego Postu, zredagowaną przez I. Fraiponta. W niniejszym tomie są to Homilie 89 i 90.

Dom Germain Morin, jak wspomniano we wstępie do tomu 1 niniejszego tłumaczenia, odkrył czternaście homilii, tworząc drugą serię na temat Psalmów, w czterech włoskich kodeksach pochodzących z X i XV wieku. Zbadał z wielką starannością ich prawdopodobną tożsamość lub związek z zaginionymi homiliami świętego Hieronima, skatalogowanymi w De viris illustribus "na temat Psalmów, od dziesiątego do szesnastego, siedem homilii". Jest jednak jeszcze wiele do zrobienia i wiele problemów do rozwiązania, zanim ta identyfikacja będzie mogła zostać ustalona z całą pewnością. Główną przeszkodą jest chronologia. De viris illustibus został napisany najprawdopodobniej w latach 392-393, podczas gdy homilie wydają się być napisane w 402 r., Data określona przez badanie Dom Morin. Inni uczeni, jak U. Moricca, A. Penna, G. Gr tzmacher, podają 394 i 413 jako najwcześniejsze i najpóźniejsze daty, odpowiednio, dla wszystkich homilii.

Istnieje również pytanie, czy Septuaginta lub hebrajski Psałterz był w rękach Jerome'a, kiedy pisał lub głosił homilie na temat Psalmów 10 i 15. Wydaje się, że w rzeczywistości zostały one napisane, a nie wygłoszone, ponieważ mówi on raczej o czytelnikach niż o słuchaczach. Różnią się one od regularnej serii kazań większą erudycją, bardziej wyrafinowanym językiem, wieloma greckimi wyrażeniami i odmianami od Heksapli. Brakuje w nich doksologii zamykającej, tak charakterystycznej dla innych kazań. Są one znacznie dłuższe, a Jerome mówi o pewnych szczegółach tak, jakby już je wyjaśnił. Ogólnie rzecz biorąc, świadczą one również o większej staranności w przygotowaniach.