Ocena:
Recenzje podkreślają, że autobiografia Rose Marie, „Hold the Roses”, jest wciągającą i zabawną lekturą, która ujawnia rozległą i często zaskakującą karierę ukochanej gwiazdy telewizyjnej i filmowej, znanej z roli w „The Dick Van Dyke Show”. Czytelnicy doceniają jej szczerą opowieść, wgląd w jej życie i historyczny kontekst jej doświadczeń jako dziecięcej gwiazdy i wykonawcy. Niektórzy krytykują jednak książkę za pomijanie pewnych szczegółów i niedostateczne pogłębienie niektórych obszarów jej kariery.
Zalety:⬤ Wciągająca i zabawna narracja, która rezonuje z czytelnikami.
⬤ Szczera opowieść; czytelnicy czują osobisty związek z Rose Marie.
⬤ Pokrycie niezwykłego życia i rozległej kariery w branży rozrywkowej.
⬤ Podnosząca na duchu i nostalgiczna, przemawiająca do fanów klasycznej telewizji i show-biznesu.
⬤ Dobrze napisana i łatwa w odbiorze, a czytelnicy czują się tak, jakby dzielili rozmowę z Rose Marie.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że niektóre części jej życia zostały pominięte lub pozbawione szczegółów, szczególnie w odniesieniu do późniejszych kamieni milowych kariery.
⬤ Kilka recenzji sugeruje, że książka jest zbyt pozytywna, co utrudnia niektórym czytelnikom odniesienie się do niektórych doświadczeń.
⬤ Struktura książki stała się mniej interesująca dla niektórych w drugiej połowie, skupiając się mniej na wciągających historiach, a bardziej na liście osiągnięć.
(na podstawie 53 opinii czytelników)
Wszyscy pamiętamy Rose Marie jako dowcipną Sally Rogers w The Dick Van Dyke Show lub rozpoznajemy ją z jej miejsca na najwyższym środkowym placu w Hollywood Squares, ale nie wszyscy wiedzą, że jej kariera w show-biznesie trwała prawie siedemdziesiąt lat. W wieku trzech lat Rose Marie Mazzetta wzięła udział w amatorskim konkursie w nowojorskim teatrze Mecca.
Jej wykonanie piosenki „What Can I Say Dear, After I Say I'm Sorry? „ wygrała, a jej kariera się rozpoczęła. Pozostała „Baby Rose Marie” aż do wieku nastoletniego, śpiewając w nocnych klubach, na scenach wodewilowych, w radiu i w filmach. To było wspaniałe, ale trudne życie - pracowała ramię w ramię z takimi legendami jak Al Jolson, Milton Berle i W.
C. Fields i była pod opieką „wujka” Ala Capone i jego współpracowników - ale jej ojciec zarządzał jej karierą i życiem osobistym żelazną pięścią, hazardując jej zarobki i znęcając się nad nią i każdym chłopcem na tyle głupim, by wykazać zainteresowanie rodzinnym biletem na posiłek.