Hojne myślenie: Radykalne podejście do ratowania uniwersytetu

Opinie czytelników

Recenzje książki „Hojne myślenie” autorstwa Kathleen Fitzpatrick przedstawiają przemyślaną krytykę obecnych modeli szkolnictwa wyższego, podkreślając potrzebę odejścia od hiper-indywidualizmu i konkurencji na rzecz wartości zorientowanych na społeczność. Chociaż książka jest chwalona za ważne intencje i przystępny sposób pisania, spotyka się również z krytyką za niejasność, postrzegany elitaryzm i brak konkretnych rozwiązań.

⬤ Proponuje wartościową zmianę w kierunku społeczności i współpracy w szkolnictwie wyższym.
⬤ Porusza palące kwestie, takie jak wypalenie zawodowe i ekonomia prestiżu w środowisku akademickim.
⬤ Przystępny język, który zachęca do refleksji edukatorów i decydentów.
⬤ Daje nadzieję na bardziej zaangażowany i zorientowany na społeczeństwo system uniwersytecki.
⬤ Podkreśla rolę nauk humanistycznych we wspieraniu „hojnego myślenia”.

⬤ Krytykowany za brak konkretnych rozwiązań i niejasność.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że jest ona skierowana głównie do profesorów, przez co jest mniej dostępna dla szerszego grona odbiorców.
⬤ Styl pisania określany jako nużący i meandrujący.
⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że nie proponuje wystarczająco radykalnych lub unikalnych pomysłów.
⬤ Może nie trafić do osób spoza środowiska akademickiego lub niezaznajomionych z krajobrazem szkolnictwa wyższego.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Generous Thinking: A Radical Approach to Saving the University

Zawartość książki:

Szkolnictwo wyższe zajmuje trudne miejsce w amerykańskiej kulturze XXI wieku. Uniwersytety - instytucje, które ponoszą tak wielką odpowiedzialność za przyszłe zdrowie naszego narodu - są w konflikcie z samymi społeczeństwami, którym mają służyć. Jak twierdzi Kathleen Fitzpatrick, konieczne jest ponowne skoncentrowanie się na misji uniwersytetu, aby odbudować utracone zaufanie. Krytyczne myślenie - serce tego, co robią naukowcy - może dziś często negować, odrzucać i odrzucać nowe pomysły.

W epoce charakteryzującej się szerzącym się antyintelektualizmem, Fitzpatrick wzywa akademię do konstruktywnego myślenia, a nie rywalizacji, budowania nowych pomysłów, a nie burzenia starych. Wzywa nas do ponownego przemyślenia sposobu nauczania nauk humanistycznych i ponownego skupienia naszej uwagi na ludzkich celach - pragnieniu wspólnoty i więzi - którym nauki humanistyczne mogą najlepiej służyć. Jednym z kluczowych aspektów tej transformacji jest wspieranie atmosfery tego, co Fitzpatrick nazywa "hojnym myśleniem", trybem zaangażowania, który podkreśla słuchanie nad mówieniem, wspólnotę nad indywidualizmem i współpracę nad konkurencją.

Fitzpatrick proponuje sposoby, w jakie każdy, komu zależy na przyszłości szkolnictwa wyższego, może pracować nad budowaniem lepszych relacji między naszymi szkołami wyższymi i uniwersytetami a społeczeństwem, zmieniając w ten sposób sposób funkcjonowania naszego społeczeństwa. Zachęca zainteresowanych interesariuszy do słuchania i otwartego angażowania się we wzajemne obawy poprzez wspólne czytanie i odkrywanie pomysłów; poprzez tworzenie wspólnych projektów skupionych wokół wspólnych zainteresowań; oraz poprzez zapewnienie, że nasze instytucje szkolnictwa wyższego są zorganizowane tak, aby wspierać i promować pracę na rzecz dobra publicznego. Medytując nad tym, jak i dlaczego uczymy nauk humanistycznych, Hojne myślenie to odważna książka, która uprzywilejowuje zdolność do empatii i budowania, a nie tylko rozdzierania.