Ocena:
Książka angażuje się w znaczenie teorii w badaniach historycznych, zgodnie z zaleceniami Dominicka LaCapry, który czerpie z koncepcji psychoanalitycznych w celu zbadania traumy i historiografii. Jednak agresywny ton autora i polityczne etykietowanie krytyków osłabiają ogólny przekaz.
Zalety:Książka oferuje przemyślaną dyskusję na temat integracji teorii w analizie historycznej, zawiera odniesienia do wpływowych tekstów filozoficznych i podkreśla ewolucję historiografii poprzez zaangażowanie poprzedników.
Wady:Ton jest zbyt agresywny i lekceważący wobec przeciwnych punktów widzenia, co prowadzi do braku zaangażowania w krytykę. Autor zbyt swobodnie stosuje etykiety polityczne, co podważa dyskurs naukowy.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
History in Transit: Experience, Identity, Critical Theory
History in Transit obejmuje badania Dominicka LaCapry nad relacjami, które jego zdaniem nie zostały wystarczająco opisane: między doświadczeniem a tożsamością, między historią a różnymi teoriami podmiotowości, między ekstremalnymi wydarzeniami a ich reprezentacją, między strukturami instytucjonalnymi a rodzajami wiedzy wytwarzanej w ich ramach. Wszystkie te dyskusje tworzą dialogiczne spotkanie, ukazując powiązania między kwestiami epistemologicznymi, historycznymi i kwestiami związanymi z polityką dyscyplinarną i instytucjonalną.
Reagując na antyteoretyczne uprzedzenia niektórych wybitnych historyków, LaCapra przedstawia alternatywny model praktyki historiograficznej - taki, w którym nacisk na pluralizm i hybrydyczność łączy się z koncepcją doświadczenia historycznego. Dla LaCapry doświadczenie wyłania się jako kategoria zarówno teoretycznie zdeterminowana, jak i zakotwiczona w faktyczności codzienności. LaCapra testuje założenia i implikacje sposobu, w jaki podchodzi się do przeszłości, odwołując się do psychoanalizy, aby uczynić bardziej samoświadomą relację między historykiem a jego materiałem. Oferuje krytykę założeń wyznawanych przez praktykujących historyków i teoretyków, umieszczając studia historyczne w centrum szerszego sporu o rolę współczesnego uniwersytetu.
Kwestionując zarówno korporatyzację, jak i twierdzenia, że uniwersytet jest w ruinie, LaCapra pisze: Paradoksalne jest to, że żądanie, aby uniwersytet w coraz większym stopniu dostosowywał się do modelu rynkowego lub biznesowego, wydaje się nieświadome faktu, że amerykański uniwersytet odniósł prawdopodobnie największy sukces tego typu na świecie, że studenci z innych krajów nieproporcjonalnie chcą na nim studiować.
