Historie, które Jezus wciąż opowiada: Przypowieści

Opinie czytelników

Książka przedstawia przemyślaną i wciągającą eksplorację przypowieści Jezusa, oferując spostrzeżenia, które pozostają aktualne do dziś. Czytelnicy doceniają sposób opowiadania i duchowe spostrzeżenia autora, Johna Claypoola, które ułatwiają głębokie dyskusje i refleksje nad naukami biblijnymi. Niektórzy recenzenci wyrażają jednak rozczarowanie, powołując się na brak inspiracji i zauważając, że niektóre przypowieści zostały pominięte.

⬤ Ciekawa, pouczająca i wymagająca lektura.
⬤ Głębokie duchowe spostrzeżenia i znaczenie przypowieści w dzisiejszych czasach.
⬤ Wciągająca opowieść, która sprawia, że starożytne prawdy stają się przystępne.
⬤ Zachęca do przemyślanych dyskusji w grupie.
⬤ Dobra równowaga między materiałem naukowym a osobistymi anegdotami.
⬤ Dobrze napisana pięknym językiem.
⬤ Osobiste doświadczenia autora dodają głębi.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za mało inspirującą.
⬤ Pominięto kilka przypowieści, co niektórzy recenzenci uznali za słabość.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Stories Jesus Still Tells: The Parables

Zawartość książki:

W tym poprawionym drugim wydaniu "Stories Jesus Still Tells" John Claypool wnosi świeże spojrzenie na wybrane przypowieści, pozwalając nam usłyszeć spokojny, przekonujący głos Jezusa, który wciąż przemawia do nas poprzez historie takie jak wielka uczta, bogaty głupiec i sąd ostateczny. Zapewniając nam jaśniejsze zrozumienie kontekstu tych historii w bezpośredniej kulturze Jezusa, Claypool pokazuje, jak przystępne były przypowieści dla jego słuchaczy, opowiedziane w znanych terminach, które każdy, kto je usłyszał, mógł zrozumieć.

Pisze on: "W ten sposób Jezus wciąż na nowo dokonywał cudu pojednania. Ludzie przychodzili do Niego we wszystkich stopniach paniki, strachu i gniewu. Jednak zamiast konfrontować się z nimi twarzą w twarz i pogłębiać ich obronę, On, podobnie jak Nathan, rozładowywał ich niepokój, mówiąc: "Pozwólcie, że opowiem wam pewną historię....".

Następnie słuchacze, wciągnięci w narrację i z opuszczonymi mechanizmami obronnymi, zobaczyliby historię jako lustro, a jej światło uwidoczniłoby ich osobistą ciemność. W ten sposób przypowieści stawały się wydarzeniami objawienia".

I tak jest z nami, uważa Claypool. Kiedy otwieramy głębokie miejsca w naszej istocie na przypowieści - te historie, które Jezus wciąż opowiada - wtedy w chwili zaskoczenia i wglądu, my, którzy słuchamy, rozpoznajemy siebie w postaciach i decyzjach, przed którymi stoją.

Te historie nie są już o nich, ale o nas i o możliwości oświecenia i transformacji w naszym własnym życiu.