Historia Wielkiej Wojny: marynarka handlowa, tom II

Oryginalny tytuł:

History of the Great War. the Merchant Navy Volume II

Zawartość książki:

Tom II kontynuuje narrację od zatonięcia Lusitanii do przedednia niemieckiej deklaracji nieograniczonej wojny podwodnej 1 lutego 1917 roku. W ciągu tych dwudziestu miesięcy wojna na morzu przeszła przez coś, co autor nazywa etapem pośrednim, choć z jedną lub dwiema wymianami dyplomatycznymi między Niemcami a USA w sprawie taktyki łodzi podwodnych, przy czym Ameryka stała się orędownikiem praw neutralnych na morzu.

Niemiecki rząd został zmuszony do sprawowania większej kontroli nad operacjami dowódców okrętów podwodnych, pomimo ostrego sprzeciwu ze strony własnych dowódców morskich i wojskowych. Rozdział poświęcony jest zadaniu transportu żołnierzy ze wszystkich części Imperium do teatrów wojennych i przeniesieniu dywizji terytorialnych z Anglii do Indii w celu zastąpienia regularnych żołnierzy sprowadzanych do domu, a wszystko to osiągnięto bez strat w ludziach. Opisano rolę, jaką odegrała służba handlowa w wyprawie dardanelskiej, a także wojnę na Morzu Śródziemnym, gdzie U-Booty stały się bardzo aktywne.

Uzbrojenie statków handlowych, operacje u wybrzeży Flandrii, stawianie min przez wroga i operacje okrętów podwodnych na wodach przybrzeżnych, ataki na przemysł rybny, naloty na Cieśninę Dover - wszystko to pojawia się w narracji. W szczególności znajduje się tam szczegółowy opis blokady Niemiec przeprowadzonej przez 10 Eskadrę Krążowników, osłaniającej 450 milowy odcinek między północną Szkocją a Islandią. Szybko okazało się, że osiem starych krążowników (ukończonych w latach 1891/1892), które tworzyły eskadrę, nie nadawało się do tego zadania i zostały one zastąpione dwudziestoma czterema uzbrojonymi krążownikami handlowymi, dowodzonymi przez oficerów RN i obsadzonymi przez marynarzy handlowych.

Wreszcie jest bardzo dobra relacja z rejsów niemieckich rajderów Moewe, Seeadler i Wolf oraz ich ataków na naszą żeglugę. Jest też pełna relacja z głośnej sprawy kapitana Fryatta, który był sądzony przez niemiecki sąd wojenny za próbę staranowania U-Boota. Wydarzenia prowadzące do jego aresztowania, proces i zaangażowane w niego osobistości, jego egzekucja (lipiec 1916 r.) i publiczne oburzenie są szczegółowo opisane; przypadek morderstwa sądowego, jeśli kiedykolwiek istniał.

Okres analizowany w tym tomie kończy się wynikiem walki między cesarskim kanclerzem, który chciał utrzymać ograniczoną wojnę podwodną, a sztabem marynarki i sztabem generalnym, który chciał zniesienia wszystkich ograniczeń; ten ostatni wygrał i od lutego 1917 r. rozpoczęła się "intensywna" (nieograniczona) wojna podwodna.