Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 51 głosach.
A History of Solitude
Samotność zawsze miała ambiwalentny status: zdolność do czerpania przyjemności z bycia samemu może uczynić towarzyskość znośną, ale osoby predysponowane do samotności są często postrzegane z podejrzliwością lub litością.
Opierając się na szerokiej gamie źródeł literackich i historycznych, David Vincent bada, jak ludzie radzili sobie z brakiem towarzystwa w ciągu ostatnich trzech stuleci. Argumentuje, że ambiwalentna natura samotności stała się istotną kwestią w epoce nowożytnej. Dla intelektualistów epoki romantyzmu samotność dawała wytchnienie obywatelom żyjącym w coraz bardziej złożonych nowoczesnych społeczeństwach. Ale choć poszukiwanie samotności było postrzegane jako symptom nowoczesnego życia, było również postrzegane jako niebezpieczna patologia: postrzegane wyrzeczenie się świata, które może prowadzić do zaburzeń psychicznych i zachowań antyspołecznych.
Vincent bada kolejne próby zarządzania samotnością przez władze religijne i instytucje polityczne, zabierając czytelników od klasztoru do celi więziennej i wyjaśnia, w jaki sposób rosnąca sekularyzacja, urbanizacja i dobrobyt zachodniego społeczeństwa doprowadziły do rozwoju nowych samotnych rozrywek, jednocześnie uniemożliwiając tradycyjne formy samotnej komunii z Bogiem i dziewiczą naturą. U zarania ery cyfrowej samotność nabrała nowego znaczenia, ponieważ fizyczna izolacja i intensywna towarzyskość stały się możliwe jak nigdy dotąd. Wraz z nadejściem tak zwanej epidemii samotności, właściwe historyczne zrozumienie naturalnego ludzkiego pragnienia oderwania się od świata jest ważniejsze niż kiedykolwiek. Pierwsza pełnowymiarowa relacja na ten temat, A History of Solitude, spodoba się szerokiemu gronu czytelników.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)