Ocena:
Książka przedstawia wciągającą i przystępną historię opuszczonych szpitali w Londynie i okolicach, przemawiając zarówno do zwykłych czytelników, jak i tych, którzy mają osobisty związek z tematem.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana i szczegółowa, a jednocześnie przystępna
⬤ przyciąga uwagę czytelników
⬤ pobudza do rozmów
⬤ prawdopodobnie spodoba się tym, którzy mają historyczne powiązania ze szpitalami.
Ograniczony do określonego regionu (Londyn); nie wspomniano o kontynuacji obejmującej inne obszary Wielkiej Brytanii.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
A History of London County Lunatic Asylums & Mental Hospitals
Począwszy od średniowiecza, osławiony londyński szpital dla obłąkanych Bedlam widział "szalonych" mieszkańców miasta zamkniętych w wilgotnych celach, zaniedbanych i maltretowanych, bez żadnego prawdziwego lekarstwa i niewielkiego komfortu. Bezprecedensowy rozwój metropolii po rewolucji przemysłowej doprowadził do "epidemii" szaleństwa, a rządzący zaczęli postrzegać przytułki jako najbardziej humanitarny i opłacalny sposób na masowe zamknięcie i leczenie.
Hrabstwo Middlesex - do którego niegdyś należał Londyn - zbudowało i otworzyło trzy ogromne azyle hrabstwa od 1831 roku, a kiedy Londyn stał się własnym hrabstwem w 1889 roku, przyjął wszystkie trzy i zbudował lub prowadził kolejne osiem takich ogromnych instytucji. Każdy z nich działał podobnie jak samodzielne miasto.
Były domem dla tysięcy osób i często posiadały własną linię kolejową, pralnie, farmy, ogrody, kuchnie, sale balowe, boiska sportowe, gabinety lekarskie, oddziały, cele, kaplice, kostnice i wiele więcej, aby zapewnić, że pacjenci nigdy nie będą musieli opuszczać terenu przytułku.
W szczytowym okresie, jedenaście londyńskich przytułków było domem dla około 25 000 pacjentów i tysięcy innych pracowników, dominując zarówno w krajobrazie fizycznym, jak i w wyobraźni publicznej od lat trzydziestych XIX wieku aż do lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Kilka z nich zyskało dziedzictwo, które przetrwało nawet po ich zamknięciu, ponieważ ich masywne, opuszczone formy usiadły w zarośniętych miejscach w całym Londynie, odmawiając zapomnienia i nadal przyciągając uwagę zarówno ciekawskich, jak i nikczemnych motywów.
Hanwell (St Bernard's), Colney Hatch (Friern), Banstead, Cane Hill, Claybury, Bexley, Manor, Horton, St Ebba's, Long Grove i West Park przeszły od bycia znanymi jako "powiatowe azyle dla obłąkanych" do "szpitali psychiatrycznych" i nie tylko. Odzwierciedlając zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty ich długiej i bogatej historii, od ich planowania i budowy po leczenie i reżimy przyjęte w każdym z nich, życie pacjentów i personelu, aż po ich wykorzystanie w czasie wojny oraz modernizację i zmiany w XX wieku, książka ta dokumentuje ich historie od ich otwarcia do ostatecznego zamknięcia, porzucenia, przebudowy lub zniszczenia.