Historia poza traumą

Opinie czytelników

Książka bada międzypokoleniowe przekazywanie traumy przez pryzmat psychoanalityczny, w szczególności z wykorzystaniem perspektywy Lacana. Omawia, w jaki sposób trauma wpływa na jednostki psychicznie i jak doświadczenia jednego pokolenia mogą głęboko wpływać na następne. Autorzy dostarczają teoretycznych spostrzeżeń, przykładów klinicznych i studiów przypadków, wnosząc znaczący wkład w zrozumienie traumy i jej leczenia.

Książka jest dobrze napisana, wnikliwa i jasno skonstruowana, dzięki czemu złożone idee są przystępne. Skutecznie łączy teorię i praktykę z winietami klinicznymi i obszerną, wciągającą bibliografią. Oferuje cenne spojrzenie na leczenie psychozy przy użyciu metod psychoanalitycznych, koncentrując się na znaczeniu relacji terapeutycznej i zrozumieniu wpływu traumy.

Znajomość teorii Lacana może być konieczna do pełnego zrozumienia, co może ograniczać dostępność dla niektórych czytelników. Istnieją również oznaki, że temat może być ciężki lub gęsty, potencjalnie przytłaczający dla osób niezbyt dobrze zorientowanych w psychoanalizie.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

History Beyond Trauma

Zawartość książki:

W ciągu prawie trzydziestu lat pracy z pacjentami w szpitalach psychiatrycznych i prywatnej praktyce Francoise Davoine i Jean-Max Gaudilliere odkryli sposoby, w jakie przeniesienie i przeciwprzeniesienie są dotknięte doświadczeniem katastrofy społecznej. Przekazywane z pokolenia na pokolenie, niewypowiedziane okropności wojny, zdrady, dysocjacji i katastrofy w rodzinach zarówno pacjenta, jak i analityka, nie tylko odradzają się w relacji terapeutycznej, ale, jeśli zostaną zrozumiane, w rzeczywistości dostarczają kluczy do procesu leczenia.

Autorzy przedstawiają żywe przykłady pracy klinicznej z pacjentami z ciężką traumą, sięgając do ich własnych intymnych historii rodzinnych ukształtowanych przez II wojnę światową i na zewnątrz w kierunku wyjątkowo szerokiego zakresu kulturowych odniesień do literatury, filozofii, teorii politycznej i antropologii. Korzystając z przykładów, od średniowiecznych karnawałów i japońskiego teatru No, przez Wittgensteina i Hannah Arendt, po rytuały Siuksów w Północnej Dakocie, ujawniają sposoby, w jakie wyrządzane są szkody psychiczne - i cofane.

Skupiając się na relacji między psychoanalizą a neuronaukami, Davoine i Gaudilliere pokazują, w jaki sposób relacja pacjent-analityk otwiera ścieżki badań nad naturą szaleństwa, czy to w skali Historii - wojen światowych, Wietnamu - czy w skali Historii - uciszania horroru w indywidualnej rodzinie.

Aby pokazać, w jaki sposób terapeutyczne podejście do traumy zostało opracowane na podstawie psychiatrii wojennej, autorzy opierają swoją teorię kliniczną na pracy Thomasa Salmona, amerykańskiego lekarza z czasów I wojny światowej. W swoich studiach przypadków ilustrują, w jaki sposób trzy z czterech zasad Salmona - bliskość, bezpośredniość i oczekiwanie - wpływają na radzenie sobie z relacją przeniesienia i przeciwprzeniesienia. Czwarta zasada, prostota, kształtuje styl, w jakim autorzy zwracają się do swoich czytelników - to znaczy z taką samą jasnością i bezpośredniością, z jaką rozmawiają ze swoimi pacjentami.