Historia pierwszego soboru nicejskiego: Światowa konwencja chrześcijańska, A.D. 325: Z życiem Konstantyna.

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

History of the First Council of Nice: A World's Christian Convention, A.D. 325: With a Life of Constantine.

Zawartość książki:

Autor Historii Pierwszego Soboru Nicejskiego, Dean Dudley, przeszukał annały historii, korzystając z najbardziej uczonych i zaufanych dostępnych źródeł, aby dokładnie ujawnić, w jaki sposób chrześcijaństwo, jakie znamy dzisiaj, zostało "wciągnięte" do istnienia. Był to pierwszy duży sobór w chrześcijaństwie, który odbył się w 325 r. n.e.. Główną siłą kontrolującą to zgromadzenie był rzymski cesarz Konstantyn.

Konstantyn doszedł do władzy w bezwzględny sposób, jako jeden z sześciu władców Imperium Rzymskiego w 308 r. n.e. (zostali oni wspólnie mianowani w 305 r.). Tylko Konstantyn przeżył następną dekadę i tylko jeden z pozostałych władców zmarł śmiercią naturalną. Konstantyn wydawał się być zaangażowany w śmierć każdego z pozostałych, którzy nie byli chrześcijanami. Politycznie korzystne dla Konstantyna stało się opowiedzenie się po stronie chrześcijaństwa podczas tej wczesnej i bezwzględnej walki o władzę, a mordercze spiski były jej głównym tematem. Po triumfie Konstantyn odwołał lub uwolnił chrześcijańskich ministrów, którzy byli prześladowani przez jego rywali.

Z jego bezwzględną przeszłością, która ciążyła nad nim, został poinformowany przez doradcę, że w chrześcijaństwie nie ma tak wielkich grzechów, których nie można wybaczyć. To było dokładnie to, co chciał usłyszeć. Przyjął wiarę na tyle, by usprawiedliwić swoje czyny i choć oficjalnie się nie nawrócił, zatwierdził wiarę w 313 r. dla całego Imperium Rzymskiego. Następnie zaczął eliminować bliskich krewnych i rodzinę, którzy mogliby podważyć jego koronę. Chrześcijaństwo wydawało się być jego "partnerem w zbrodni". Później, na łożu śmierci, Konstantyn oficjalnie nawrócił się na wiarę, aby zmyć swoje grzechy.

Sobór Nicejski, prowadzony w zasadzie przez Konstantyna, zatwierdził kilka błędnych i niedokładnych koncepcji, które zostały zaakceptowane przez wiarę, a tym samym otworzył drzwi do kontynuowania takich praktyk w późniejszych latach. Powinniśmy badać źródła naszych ludzkich problemów, abyśmy mogli podjąć próbę ich rozwiązania. Chrystus.