Historia niemiecko-żydowska w czasach nowożytnych: Integracja i spór, 1871-1918

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

German-Jewish History in Modern Times: Integration and Dispute, 1871-1918

Zawartość książki:

Kompleksowe badanie historyczne obecności Żydów w Europie Środkowej od XVII wieku do Holokaustu, German-Jewish History in Modern Times to czterotomowy wspólny projekt zespołu wiodących naukowców, oferujący żywy portret historii Żydów. Seria jest sponsorowana przez Instytut Leo Baecka, założony w 1955 roku w Jerozolimie, Londynie i Nowym Jorku w celu rozwoju badań nad Żydami na ziemiach niemieckojęzycznych.

Emancypacja i akulturacja: 1780-1871, drugi z czterech tomów, koncentruje się na okresie fundamentalnych zmian politycznych, gospodarczych i społecznych, które trwale przekształciły niemieckie żydostwo. Książka rozpoczyna się w latach osiemdziesiątych XVIII wieku, wraz z dyskusją Stefi Jersch-Wenzel na temat programowej pracy Christiana Wilhelma Dohma, O cywilnej poprawie Żydów w Prusach i edyktach tolerancyjnych cesarza habsburskiego Józefa II, dwóch monumentalnych wydarzeniach, które utorowały drogę do żydowskiej równości obywatelskiej. Emancypacja Żydów zależała jednak zazwyczaj od ich gotowości do reedukacji na Niemców.

Michael A. Meyer śledzi tę transformację, ukazując ją jako akt zarówno politycznej celowości, jak i osobistego pragnienia akulturacji.

W ten sposób Żydzi zredefiniowali swoją tożsamość w węższym zakresie jako wyznanie religijne i chętnie przyjęli niemiecki język i kulturę. Niniejszy tom bada również, w jaki sposób Żydzi radzili sobie z chrześcijaństwem w niemieckiej kulturze i z uporczywym zaprzeczaniem przez niemieckie chrześcijaństwo żywotności judaizmu; w jaki sposób utrzymywali i rozwijali swoją społeczność w obliczu presji na zmniejszenie lub porzucenie żydowskiej tożsamości; w jaki sposób dostosowali swoją wiarę do nowoczesnej wrażliwości, tworząc nowe formy żydowskich wierzeń i praktyk; oraz w jaki sposób czołowi żydowscy pisarze i intelektualiści, tacy jak Heinrich Heine i Berthold Auerbach, radzili sobie z dwuznacznościami wyrażania żydowskości w Niemczech.

Starannie zbadany i przystępny dla ogółu czytelników, ten drugi tom niemiecko-żydowskiej historii w czasach nowożytnych jest niezbędnym źródłem zrozumienia złożonego procesu, dzięki któremu Żydzi stali się integralną częścią współczesnego świata.