Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje chwalą „Doing Oral History” jako kompleksowe i wciągające źródło wiedzy zarówno dla nowicjuszy, jak i doświadczonych historyków, z dobrze zorganizowaną strukturą i obszerną bibliografią. Niektórzy czytelnicy uważają ją jednak za zbyt akademicką i dostosowaną do amerykańskiego kontekstu, co nie każdemu może odpowiadać.
Zalety:Kompleksowy przegląd, uporządkowany i łatwy w czytaniu, humorystyczne historie, obszerna bibliografia, odpowiedni zarówno dla nowicjuszy, jak i doświadczonych historyków, dobrze napisany i wciągający styl.
Wady:Zbyt akademicki dla niektórych czytelników, szczególnie tych szukających podstawowych porad, i może być zbyt skoncentrowany na amerykańskiej scenie akademickiej.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Doing Oral History
Zawartość książki:
Doing Oral History jest uważany za najlepszy przewodnik po historii mówionej, używany przez profesjonalnych historyków ustnych, historyków publicznych, archiwistów i genealogów jako podstawowy tekst na kursach uniwersyteckich i w całej społeczności historii publicznej. W ciągu ostatnich dziesięcioleci rozwój cyfrowej technologii nagrywania audio i wideo nadal zmieniał praktykę historii mówionej, ułatwiając tworzenie wysokiej jakości nagrań i rozpowszechnianie ich w Internecie. Ten podstawowy podręcznik zawiera szczegółowe porady dotyczące tworzenia projektu historii mówionej, przeprowadzania wywiadów, nagrywania wideo, przechowywania zbiorów historii mówionej w archiwach i bibliotekach oraz nauczania i prezentowania historii mówionej.
Korzystając z istniejącego formatu pytań i odpowiedzi, trzecie wydanie zadaje nowe pytania i rozszerza poprzednie odpowiedzi o nowe materiały, szczególnie w następujących obszarach:
1. Technologia: Tak jak poprzednio, książka unika zalecania konkretnego sprzętu, ale waży zalety dostępnych rodzajów technologii do nagrywania audio i wideo, transkrypcji, konserwacji i rozpowszechniania. Rozszerzono informacje na temat stron internetowych i przedstawiono więcej dyskusji na temat tego, w jaki sposób inne projekty historii mówionej opublikowały swoje wywiady online.
2. Nauczanie: Nowe wydanie dotyczy wykorzystania historii mówionej w nauczaniu online. Rozszerza również dyskusję na temat Institutional Review Boards (IRB) o najnowsze informacje na temat kwestii zgodności.
3. Prezentacja: Po przeprowadzeniu wywiadów istnieje wiele możliwości kreatywnej prezentacji. Dostępnych jest wiele nowych materiałów na temat innowacyjnych form prezentacji opracowanych w ciągu ostatniej dekady, w tym tańca interpretacyjnego i innych występów publicznych.
4. Kwestie prawne: Niedawna sprawa Boston College, w której sądy orzekły, że irlandzka policja powinna mieć dostęp do zapieczętowanych transkrypcji historii mówionej, ponownie skupiła uwagę na problemach związanych z ochroną ograniczeń darczyńców. Nowe wydanie oferuje studia przypadków z ostatniej dekady.
5. Teoria i pamięć: Jako podręcznik dla początkujących, Doing Oral History nie zajmował się szeroko kwestiami teoretycznymi, ponieważ wynikają one najlepiej z praktyki. Jednak trzecie wydanie zawiera najnowsze przemyślenia na temat pamięci i stanowi próbkę niektórych zagadnień teoretycznych dotyczących źródeł ustnych. Będzie zawierać przykłady zwiększonych badań nad katastrofą i traumą oraz specjalne rozważania, które wygenerowały dla ankieterów.
6. Międzynarodowość: Być może największym wydarzeniem ostatniej dekady było rozpowszechnienie historii mówionej na całym świecie, częściowo ułatwione przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Historii Mówionej. Nowe projekty historii mówionej rozwinęły się na obszarach, które przeszły wstrząsy społeczne i polityczne, gdzie tradycyjne archiwa odzwierciedlają stare reżimy, szczególnie w Europie Wschodniej, na Bliskim Wschodzie, w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej. Trzecie wydanie zawiera znacznie więcej odniesień do projektów spoza USA, które nadal będą istotne dla amerykańskiej publiczności.
Zmiany te sprawiają, że trzecie wydanie Doing Oral History jest jeszcze bardziej użytecznym narzędziem dla początkujących, nauczycieli, archiwistów i wszystkich tych menedżerów historii mówionej, którzy odziedziczyli starsze kolekcje, które muszą zostać przekształcone w najnowszą technologię.
