History and Hagiography from the Late Antique Sinai
Półwysep Synaj pojawił się w późnej starożytności jako odrębny region chrześcijańskiej ziemi świętej, identyfikowany od IV wieku jako starotestamentowe miejsce, w którym wędrowali Hebrajczycy, Mojżesz otrzymał Prawo i "zstąpił Majestat Boży". Jednocześnie była to część późnej.
rzymskiej prowincji Trzeciej Palestyny i znajdowała się głęboko w sercu "kraju Saracenów". Esej historyczny i towarzyszące mu teksty zawarte w tej książce umożliwiają czytelnikom zbadanie szczególnych ideałów i niebezpieczeństw związanych z tą odległą granicą polityczną i religijną.
U jej podstaw leżą trzy greckie narracje, wcześniej niedostępne w języku angielskim: Narracje Pseudo-Nilusa, Raport Ammoniusza dotyczący rzezi mnichów z Synaju i Rhaithou oraz Opowieści Ojców Synaju Anastazjusza. Te od dawna znane historykom narracje, wszystkie napisane w latach 400-650, od dawna są wykorzystywane do rekonstrukcji pielgrzymek.
Były używane do rekonstrukcji pielgrzymek, monastycyzmu i stosunków rzymsko-saraceńskich w tym regionie. Jednak każda z nich stawia trudne pytania dotyczące daty, pochodzenia i interpretacji. W szczególności Narracje Pseudo-Nilusa stanowią innowacyjne połączenie grecko-rzymskiego (Achilles Tacjusz), żydowskiego (Czwarty.
Makabeuszy) i chrześcijańskim (Grzegorza z Nazjanzu), wyróżniając się jako ostatni wielki przykład starożytnego romansu. Szczegółowe wprowadzenia i komentarze podkreślają niezwykłe cechy i wspólne problemy każdego tekstu.
Czytelnicy znajdą również obszerny zbiór relacji z podróży i innych dokumentów napisanych na lub o późnoantycznym Synaju. Przeznaczona zarówno dla specjalistów, jak i studentów, książka ta stanowi oryginalny wkład w zrozumienie tych tekstów i ich miejsca w późnym antyku.
Rozwój Synaju.