Opinie czytelników
Podsumowanie:Seria książek o historii hip-hopu wywołuje mieszane reakcje czytelników. Podczas gdy niektórzy chwalą jej zawartość informacyjną i wartość nostalgiczną, inni krytykują ją za brak głębi, słabą jakość wizualizacji i niezadowalający styl pisania.
Zalety:Książki są dobrze polecane do edukowania dzieci na temat historii hip-hopu, dostarczania faktycznych informacji i wywoływania nostalgii. Wydania w twardej oprawie są piękne, a niektórzy czytelnicy doceniają włączenie zalecanych dalszych lektur na temat kultury.
Wady:Wielu czytelników uważa, że brakuje stylu pisania, opisując go jako swobodny i nieco dziecinny. Książka jest postrzegana bardziej jako wypunktowana oś czasu niż dogłębna narracja, a krytyka obejmuje słabą jakość zdjęć i minimalną ilość informacji pomimo liczby stron. Oczekiwania dotyczące kompleksowego spojrzenia na kulturę hip-hopową nie zostały spełnione.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
HIP-HOP History (Book 1 of 3): The Incorporation of Hip-Hop: Circa 1970-1989
Zawartość książki:
Uważam się za szczęściarza, że urodziłem się 29 grudnia 1970 roku. Po drugiej stronie łona mojej matki czekały afro, spodnie dzwony, czarna siła i muzyka soul. Jednak pośród czarnej miłości leżała ciemna chmura zmieszana z rozpaczą, biedą, rasizmem, gwałtownymi protestami i niesprawiedliwością obywatelską. Muzyka soul była jedyną stałą, która sprawiała, że wszystko to odchodziło, choćby na kilka minut. Pamiętam, jak moi rodzice obracali 12-calowe winyle i 45-tki Steviego Wondera, The Temptations, Teddy'ego Pendergrassa, Lou Rawlsa, Jamesa Browna i wielu innych w naszym salonie. Była tam ciemnoniebieska kanapa, która wyglądała jakby była zrobiona z futra, z dwoma białymi skórzanymi paskami na ramionach. Kryształowe wazony trzymały świeżą koronę, a czarne piżmo wypełniało powietrze. Często moje ciotki, wujkowie i ich przyjaciele zbierali się u nas w weekendy, by tańczyć, grać w piki, pić i imprezować. To uczucie rodziny, radości i wspólnoty wciąż rozgrzewa moje serce za każdym razem, gdy słyszę jeden z soulowych klasyków z tamtych czasów.
Dopiero gdy zacząłem szkołę podstawową, zdałem sobie sprawę, jak bardzo świat jest popieprzony. Nie byłem już w swoim małym pudełku, chroniony przez rodziców, muzykę i rodzinną miłość. Rasizm był oczywisty i wciąż silny w szkołach publicznych we wczesnych latach 70-tych. Codziennie walczyłem w szkole z powodu rasistowskich uwag pod moim adresem ze strony białych dzieci, a czasem nawet moich rówieśników. Jako Afroamerykanie byliśmy tak zagubieni w szkole, że nienawidziliśmy nawet samych siebie. Wszystko, co naprawdę mieliśmy, to teksty Marvina Gaye'a, Diany Ross, Steviego Wondera, Michaela i tym podobnych. Muzyka soulowa rozkwitała, sprawiając, że ludzie czuli się dobrze.
Odrywała nasze umysły od negatywnego świata. Ale zawsze wiedziała, kiedy musi skupić się na tym, co złe. W miarę upływu dekady zła gospodarka, rasizm, brudna polityka i ubóstwo zaczęły zbierać swoje żniwo, a muzyka soul nie mogła już dłużej maskować naszych uczuć.
Nowe pokolenie znalazło sposób, by przemówić poprzez muzykę, ale tym razem miała ona zmienić świat i zniszczyć wszystko lub wszystkich na swojej drodze. Jego treść będzie surowa, odważna i wykraczająca poza granice. Gniew hip-hopu można porównać do tsunami, ponieważ nic nie mogło zatrzymać tego pociągu towarowego. Napędzany desperacją, korupcją policji, ubóstwem, wyrażaniem siebie, przestępczością, przemocą i duszą, ten nowy gatunek muzyki stał na ramionach gigantów, jednocześnie torując sobie drogę na niewyobrażalne wyżyny. Oto historia hip-hopu.
Circa 1970-2010 w serii trzech książek.
To właśnie dzięki tej podróży w czasie zobaczysz, jak stała się wielomiliardową korporacją i innowacyjnym przemysłem. Mówi się, że aby zobaczyć, czym coś jest, trzeba się od tego odsunąć i spojrzeć na to z dystansu, aby zobaczyć wszystkie ruchome części.
