Historia Feli: Pamiętnik przesiedlonej rodziny

Opinie czytelników

Książka oferuje osobistą i wnikliwą relację z doświadczeń rodziny w latach nazistowskich, zapewniając unikalną perspektywę na wydarzenia historyczne przed II wojną światową. Cierpi jednak na problemy ze spójnością i nadmiarowością, co umniejsza jej ogólny wpływ.

Fascynujący kontekst historyczny, osobiste narracje, które sprawiają, że historia staje się istotna, inspirująca i łatwa w czytaniu, unikalne spojrzenie na życie młodej dziewczyny w burzliwych czasach.

Brak spójności i przejrzystości, powtarzająca się treść, słaba redakcja, która mogłaby poprawić narrację, rozczarowujący wgląd w życie wysiedlonych.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fela's Story: Memoir of a Displaced Family

Zawartość książki:

W ostatnich latach jej życia zauważyłem dwie znaczące zmiany w mojej matce: jej zwiększone zainteresowanie przeszłością Holokaustu i zmiany w jej pamięci. Lata zajęło mi zaakceptowanie zmian, które zaszły w jej pamięci, ponieważ zawsze byłem pod wrażeniem jej zdumiewającej zdolności do przypominania sobie.

Kiedy miałem dwa lata, recytowała niekończące się rosyjskie wiersze i rymowanki, a kiedy byłem dorosły, recytowała te same wiersze i pytała, czy je pamiętam. Pomagała mi z algebrą, gdy byłem w liceum, wykonując skomplikowane obliczenia matematyczne w swojej głowie. Spadek jej ostrej pamięci, początkowo ledwo zauważalny, powoli nabierał tempa i ostatecznie stał się postępem choroby Alzheimera.

W przeciwieństwie do jej zasobu zachowanej wiedzy, kiedy przyszło jej odpowiedzieć na pytania dotyczące naszego życia w czasie wojny i po niej, przedstawiła zagmatwaną narrację.

Dopiero gdy była znacznie starsza, ale przed utratą pamięci, zmieniła swoje podejście do przeszłości i rozwinęła rosnące zainteresowanie dowiedzeniem się więcej o Holokauście. Opowiadała mi o przeczytanych książkach i artykułach, obejrzanych filmach i zasłyszanych historiach.

Kiedy ten rodzaj pamięci zaczął się pojawiać, poczułem niepokój, jakby moja matka bezprawnie identyfikowała się jako ocalała z Holokaustu. Mówię "bezprawnie", ponieważ gdy dorastałem, oddzieliła się od mojego ojca i jego dalszej rodziny. Rodzina mojego ojca czuła się związana ze swoją przeszłością i mówiła o rodzinie i przyjaciołach utraconych w Holokauście.

Stopniowo zrozumiałem, że identyfikowała i rozpoznawała własną historię w tym, co inni pamiętali, doświadczali i pisali o latach wojny, a zwłaszcza o Holokauście. Kiedy dzieliła się ze mną swoimi nowo przebudzonymi odkryciami, często dodawała: "Phyllis, wiesz, to jest to, przez co my przeszliśmy". "