Historia dziadków, których nigdy nie miałem

Opinie czytelników

Książka „A History of the Grandparents I Never Had” autorstwa Ivana Jablonki bada życie i śmierć jego dziadków ze strony ojca podczas Holokaustu. Łączy dokumentację historyczną z osobistą opowieścią, oferując wgląd w doświadczenia żydowskich imigrantów w Paryżu w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku oraz podkreśla znaczenie pamiętania o osobistych historiach w szerszej narracji o Holokauście.

Dobrze napisana i wrażliwa opowieść, wnikliwa historia osobista, doskonałe badania genealogiczne, wciągająca narracja, która łączy czytelników z rodzinnymi doświadczeniami autora, gorąco polecana przez wielu recenzentów.

Książka może być trudna do przeczytania ze względu na złożoność życia i śmierci, o których opowiada, co czyni ją mniej przystępną dla niektórych czytelników.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A History of the Grandparents I Never Had

Zawartość książki:

Życie dziadków Ivana Jablonki skończyło się na długo przed jego początkiem: chociaż Mat i Idesa Jablonka byli jego rodziną, byli zupełnie obcymi ludźmi. Kiedy postanowił odkryć ich historię, Jablonka nie miał zbyt wiele do pracy.

Żadne z nich nie było w najmniejszym stopniu sławne i nie pozostawili po sobie wiele poza dwójką osieroconych dzieci, garścią listów i paszportem. Prześladowani jako komuniści w Polsce, jako uchodźcy we Francji, a następnie jako Żydzi w reżimie Vichy, Mat i Idesa przeżyli swoje krótkie życie w podziemiu. Zostali pokonani przez tragedie XX wieku: Stalinizm, narastające zagrożenia w Europie w latach trzydziestych, II wojna światowa i zagłada europejskich Żydów.

Wyzwaniem dla Jabłonki było, jako historyka, rygorystyczne zdystansowanie się, a jednocześnie, jako rodzina, całkowite zaangażowanie się w ich historię. Wyobrażone opozycje załamały się - między badaniami naukowymi a osobistym zaangażowaniem, między ustalonymi faktami a pasją tego, kto je rejestruje, między historią a sztuką opowiadania historii.

Aby napisać tę książkę, Jablonka podróżował na trzy kontynenty; spotkał się z garstką ocalałych z epoki swoich dziadków, ich potomkami i niektórymi ze swoich dalekich kuzynów; i zbadał dwadzieścia różnych archiwów. W trakcie tego procesu zastanawiał się nad własną rodziną i swoimi obowiązkami wobec ojca, osieroconego syna, a także wobec własnych dzieci i rodzinnych ran, które wszyscy odziedziczyli.

Historia dziadków, których nigdy nie miałem nie jest w stanie ożywić Mata i Idesy, ale Jabłonce udaje się ich, jak to trzeźwo ujął, wydobyć na światło dzienne. Rezultatem jest wciągająca opowieść, głęboka refleksja i absolutnie niezwykła historia.