Ocena:
Książka zagłębia się w rolę kwestii praw kobiet podczas irańskiej rewolucji konstytucyjnej, podkreślając napięcie między pragnieniem uwolnienia kobiet a potrzebą ochrony męskiego honoru. Ilustruje kluczowy moment w historii, w którym społeczne oburzenie przeciwko niesprawiedliwości wobec kobiet wywołało żądania sprawiedliwego rządu, zmierzając w kierunku przyszłości, w której kobiety nie będą już mogły ukrywać się przed opresyjnymi władzami.
Zalety:Książka zapewnia wnikliwe spojrzenie na kwestie kobiece w krytycznym okresie historycznym, ukazując skrzyżowanie praw płci i zmian politycznych. Skutecznie oddaje ruchy społeczne i ewolucję ról kobiet w odpowiedzi na nadużycia.
Wady:Recenzja sugeruje potencjalną tendencyjność w kierunku męskiej narracji o honorze, przyćmiewającej wyzwolenie kobiet, wskazując, że może ona nie w pełni uwzględniać złożoność kwestii związanych z płcią w tym kontekście.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Story of Daughters of Quchan: Gender and National Memory in Iranian History
W 1905 roku, roku poprzedzającym irańską rewolucję konstytucyjną, irańskie kobiety i dziewczęta zostały sprzedane przez potrzebujących chłopów, aby zapłacić podatki, lub zabrane jako łup podczas najazdu turkmeńskich plemion na osadę wiejską w północno-wschodnim Iranie. Opowiadanie o tym wydarzeniu stało się punktem zapalnym i powodem do niezadowolenia, przyczyniając się zarówno do powszechnej mobilizacji przeciwko autokracji, jak i reżimowi konstytucyjnemu. Narracja o tym wydarzeniu wywołała burzę w całym Iranie.
Wkrótce po otwarciu nowego parlamentu w 1906 roku, krewni niektórych z uwięzionych kobiet zażądali od parlamentu ukarania winnych. Nowo utworzone Ministerstwo Sprawiedliwości zbadało sprawę i osądziło kilka osób, które miały być za to odpowiedzialne.
W książce "The Story of the Daughters of Quchan" Afsaneh Najambodi bada, co sprawiło, że ten incydent stał się bardziej znaczący. W jaki sposób znany incydent wiejskiej nędzy i historia kolejnego najazdu Turków stały się wyjątkowo oburzającą historią? Choć wydarzenie to zawładnęło irańską wyobraźnią narodową, zostało ono niemal zapomniane. Co ta "amnezja" mówi nam o kulturze politycznej współczesnego Iranu, a także o pamięci narodowej tego kraju i o modernistycznej historiografii, a także o pamięci narodowej tego kraju i o modernistycznej historiografii w ogóle?
