Historia Bruderhof: Moje życie we wspólnocie

Opinie czytelników

Pamiętnik Emmy Arnold „Radosna pielgrzymka” opowiada o jej doświadczeniach i historii społeczności Bruderhof od jej początków w Niemczech. Narracja łączy fakty historyczne z osobistymi świadectwami wiary i wspólnoty, zwłaszcza w trudnych czasach, takich jak nazistowskie naloty w 1933 roku. Pisarstwo Arnolda jest opisywane jako przejmujące i przystępne, oferujące wgląd w znaczenie celowego życia i budowania wspierających społeczności.

⬤ Pięknie napisany i wciągający pamiętnik
⬤ oferuje głęboki wgląd w wiarę i życie społeczne
⬤ zaczyna się od wczesnego życia Arnolda, zapewniając kontekst
⬤ wyraża znaczenie zbiorowego wysiłku w intencjonalnej społeczności
⬤ przystępna proza, która jest osobista i szczera.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą preferować nowoczesne style narracji, takie jak rozpoczynanie w medias res
⬤ kontekst historyczny może być mniej atrakcyjny dla tych, którzy szukają współczesnych historii
⬤ potencjalne uprzedzenia związane z perspektywami religijnymi.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bruderhof History: My Life in Community

Zawartość książki:

W burzliwych następstwach I wojny światowej tysiące młodych Niemców przeciwstawiło się społecznym obyczajom swoich rodziców - i ograniczającemu wpływowi ustanowionych kościołów - w poszukiwaniu wolności, równości społecznej, natury i wspólnoty. Powstawały kluby turystyczne i obozy pracy, a w całym kraju powstawały setki wiejskich szkół ludowych i gmin. W latach 30. nazizm pochłonął ten tak zwany ruch młodzieżowy praktycznie w całości.

Radosna pielgrzymka to wciągająca opowieść o resztkach, które przetrwały: Bruderhof, 75-letnia wspólnota, która powstała, gdy autorka i jej mąż, znany pisarz i wykładowca, porzucili swoje zamożne berlińskie przedmieścia, aby rozpocząć nowe życie i "przedsięwzięcie wiary". ".

Na pierwszy rzut oka pamiętnik, Radosna pielgrzymka jest radykalnym wezwaniem do wiary i zaangażowania wbrew wielkim przeciwnościom. Jest to również niezwykłe świadectwo prowadzenia przez Ducha Świętego, który, jak pisze Emmy Arnold, może trzymać razem tych, którzy wierzą w "codzienny cud" wspólnoty "na dobre i na złe". ".