History of Belgium, And Information Tourism: Early history and Culture
Historia Belgii i turystyka informacyjna. Wczesna historia i kultura.
Ludność Belgii jest podzielona na trzy społeczności językowe. Na północy Flamandowie, którzy stanowią ponad połowę populacji Belgii, posługują się językiem flamandzkim, który jest odpowiednikiem języka niderlandzkiego (czasami nazywanego niderlandzkim). Na południu francuskojęzyczni Walonowie stanowią około jednej trzeciej populacji kraju.
Około jedna dziesiąta mieszkańców jest całkowicie dwujęzyczna, ale większość zna zarówno francuski, jak i flamandzki.
Niemieckojęzyczny region we wschodniej prowincji Li ge, obejmujący niewielką część ludności Belgii, składa się z kilku gmin wokół Eupen i Saint-Vith (Sankt-Vith). Miasto Bruksela składa się z wielu oficjalnie dwujęzycznych gmin, chociaż obszar metropolitalny rozciąga się daleko na otaczające gminy flamandzkie i walońskie.
Populacja francuskojęzyczna jest zdecydowanie większa w regionie stołecznym. Bruxellois, regionalnie odrębny dialekt pod wpływem zarówno francuskiego, jak i flamandzkiego, jest również używany przez niewielką część mieszkańców miasta. W XIX i na początku XX wieku belgijska kadra kierownicza, zawodowa i administracyjna była prawie w całości obsadzona przez francuskojęzyczną część populacji, nawet we Flandrii.
Flamandowie od dawna protestowali przeciwko temu, co uważali za wykluczenie przeciętnego niejęzycznego Flamanda z efektywnego uczestnictwa w codziennych kontaktach dotyczących prawa, medycyny, administracji rządowej i zatrudnienia w przemyśle. Flamandowie, stopniowo zyskując coraz większą siłę liczebną i polityczną, ostatecznie wymusili reformy, które ustanowiły Flandrię jako jednojęzyczny obszar flamandzkojęzyczny, zapewniły Flamandom dostęp do władzy politycznej i gospodarczej oraz ustanowiły pewien stopień autonomii regionalnej. Pomiędzy flamandzkojęzycznymi i francuskojęzycznymi Belgami pozostało jednak wiele sporów i urazy.
