Ocena:
Historia ambasadora Morgenthau to relacja z pierwszej ręki na temat ludobójstwa Ormian, oferująca krytyczny wgląd w polityczny krajobraz Turcji I wojny światowej i zaangażowanie Niemiec. Książka jest chwalona za elokwentny język, wciągającą narrację i moralną uczciwość autora. Chociaż podkreśla ona istotne prawdy historyczne, niektórzy czytelnicy zauważyli, że zawiera przestarzałą prozę i brakuje w niej zdjęć, mimo że spis treści sugeruje inaczej.
Zalety:⬤ Wymowny i wciągający tekst
⬤ zapewnia bezcenny wgląd z pierwszej ręki w ludobójstwo Ormian i dynamikę polityczną Turcji I wojny światowej
⬤ podkreśla rolę niemieckiego rządu w ludobójstwie
⬤ autor wykazuje moralną integralność i wrażliwość
⬤ pouczające i otwierające oczy w odniesieniu do kontekstów historycznych
⬤ lektura obowiązkowa dla głębszego zrozumienia kwestii praw człowieka.
⬤ Napisana przestarzałą prozą, która może wydawać się mniej przystępna dla niektórych czytelników
⬤ niektóre wydania nie zawierają obiecanych zdjęć i nie mają paginacji
⬤ mocne opinie na temat tureckich przywódców mogą nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.
(na podstawie 49 opinii czytelników)
Ambassador Morgenthau's Story
Ambassador Morgenthau's Story to pamiętnik napisany przez Henry'ego Morgenthau, który służył jako ambasador Stanów Zjednoczonych w Imperium Osmańskim podczas I wojny światowej. Książka jest kroniką doświadczeń Morgenthau w Stambule i jego wysiłków na rzecz pomocy narodowi ormiańskiemu podczas ludobójstwa Ormian.
Relacja Morgenthaua zapewnia spojrzenie z pierwszej ręki na okrucieństwa popełnione na Ormianach i polityczne manewry, które miały miejsce podczas wojny. Ponadto książka oferuje wgląd w stosunki dyplomatyczne między Stanami Zjednoczonymi a Imperium Osmańskim w tym okresie. Ogólnie rzecz biorąc, Historia Ambasadora Morgenthau jest potężnym i ważnym dokumentem historycznym, który rzuca światło na często pomijany rozdział w historii świata.
Minęło trochę czasu, zanim historia okrucieństw Ormian dotarła do ambasady amerykańskiej ze wszystkimi jej przerażającymi szczegółami. W styczniu i lutym zaczęły napływać fragmentaryczne raporty, ale początkowo uważano je za zwykłe przejawy zaburzeń, które panowały w ormiańskich prowincjach od wielu lat.
Kiedy raporty nadeszły z Urumii, zarówno Enver, jak i Talaat odrzucili je jako dzikie przesady. Ta rzadka antykwaryczna książka jest faksymilowym przedrukiem starego oryginału i może zawierać pewne niedoskonałości, takie jak znaki biblioteczne i notacje.
Ponieważ uważamy, że to dzieło jest ważne dla kultury, udostępniliśmy je w ramach naszego zobowiązania do ochrony, zachowania i promowania światowej literatury w przystępnych cenowo, wysokiej jakości, nowoczesnych wydaniach, które są wierne oryginalnemu dziełu.
