Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Story of Alice: Lewis Carroll and the Secret History of Wonderland” autorstwa Roberta Douglasa-Fairhursta oferuje dogłębną biografię Lewisa Carrolla i wpływ Alice Liddell na jego twórczość. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za pouczającą i pouczającą, szczególnie w kontekście historycznym, inni krytykowali ją za nużącą, zbyt szczegółową i trudną do naśladowania, często odbiegającą od głównej narracji.
Zalety:Wielu czytelników doceniło bogactwo informacji zawartych w książce na temat Lewisa Carrolla i pochodzenia opowieści o Alicji. Zwiększa to zrozumienie zarówno życia Carrolla, jak i Alice Liddell, czyniąc ją cenną dla fanów oryginalnych historii. Daje również wgląd w epokę wiktoriańską, co niektórzy uznali za pouczające.
Wady:W wielu recenzjach podkreślano, że książka może być nużąca, zbyt szczegółowa i trudna do zrozumienia. Niektórzy czytelnicy uważali, że zawiera ona nieistotne informacje i powtarzające się treści, które odciągają uwagę od głównej narracji. Kilku z nich wspomniało, że książka ta bardziej nadaje się do studiów akademickich niż do zwykłej lektury.
(na podstawie 64 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Story of Alice: Lewis Carroll and the Secret History of Wonderland
Zawartość książki:
Podążając za swoim uznanym życiem Dickensa, Robert Douglas-Fairhurst oświetla splątaną historię dwóch żyć i dwóch książek. Opierając się na licznych niepublikowanych źródłach, szczegółowo bada osobliwą przyjaźń między matematykiem z Oksfordu Charlesem Dodgsonem (Lewisem Carrollem) a Alice Liddell, dzieckiem, dla którego wymyślił historie o Alicji, i analizuje, w jaki sposób ta relacja pobudziła wyobraźnię Carrolla i wpłynęła na stworzenie Krainy Czarów. Wyjaśnia również, dlaczego Alicja w Krainie Czarów (1865) i jej kontynuacja, Przez Zwierciadło (1871), nabrały niepowstrzymanego tempa kulturowego w epoce wiktoriańskiej i dlaczego, półtora wieku później, nadal zachwycają i zachwycają czytelników w każdym wieku.
Historia Alicji ukazuje Carrolla zarówno jako innowatora, jak i sztywnego tradycjonalistę, zakorzenionego w nawykach i rutynie. Miał podwójne zainteresowanie utrzymywaniem rzeczy w ruchu i utrzymywaniem ich takimi, jakie są. (W Krainie Luster Alicja musi biec coraz szybciej, by pozostać w jednym miejscu). ) Śledząc rozwój książek o Alicji od ich powstania w 1862 roku do śmierci Liddella w 1934 roku, Douglas-Fairhurst zapewnia również dziurkę od klucza, przez którą można obserwować większy, zmieniający się krajobraz kulturowy: narodziny fotografii, zmieniające się definicje dzieciństwa, niejasne pytania dotyczące seksu i seksualności oraz relacje między książkami Carrolla a innymi dziełami literatury wiktoriańskiej.
Douglas-Fairhurst pokazuje, że podczas burzliwego przejścia od epoki wiktoriańskiej do nowoczesnej, Kraina Czarów stała się światem chronionym, w którym granica między tym, co rzeczywiste, a tym, co możliwe, była nieustannie zacierana.
