Historia 51 Dywizji Górskiej 1914-1918

Oryginalny tytuł:

History of the 51st (Highland) Division 1914-1918

Zawartość książki:

Dywizja Highland była jedną z przedwojennych dywizji terytorialnych. Jej kwatera główna znajdowała się w Perth, a kwatery główne brygad w Aberdeen, Inverness i Stirling.

Po mobilizacji dywizja przeniosła się do swojej stacji wojennej w Bedford, gdzie pozostała, prowadząc szkolenia aż do wyruszenia do Francji w maju 1915 roku. W tym okresie sześć jej batalionów zostało wysłanych do Francji, trzy w listopadzie 1914 roku i trzy w marcu następnego roku, zastąpione przez dwa bataliony Highland i brygadę czterech batalionów Lancashire; nie jest jasne, czy te ostatnie musiały nosić kilty. Zostały one przeniesione do 55 Dywizji (West Lancashire), kiedy ta przeformowała się we Francji w styczniu 1916 roku i zostały zastąpione, odpowiednio, szkockimi batalionami.

W maju 1915 r., tuż po przybyciu dywizji do Francji, została ona oznaczona jako 51., a brygady jako 152., 153.

i 154.; do końca wojny 51. dywizja (Highland) stała się jedną z najbardziej znanych dywizji w BEF.

„Dywizja szybko weszła do akcji pod Festubert (19-ty dzień niemieckiego ataku na Lys pod Estaires i Hazebrouck. Do czasu wycofania z linii 13 kwietnia dywizja poniosła 7 480 ofiar w ciągu ostatnich czterech tygodni. Wszystkie te główne bitwy zostały szczegółowo opisane w tej dobrze napisanej historii, z wyraźnymi mapami wspierającymi narrację.

Autor nie pominął jednak w swojej relacji okresów pośrednich, bardziej rutynowych aspektów wojny w okopach. Dziwne, że dwaj ostatni odznaczeni VC - sierżant Meikle w lipcu 1918 r. i porucznik Bissett w październiku - nie zostali wymienieni w historii.

Łączna liczba ofiar wyniosła blisko 48 000”. ''