Historia 36 Dywizji (Ulster)

Opinie czytelników

Książka została dobrze przyjęta ze względu na jej zawartość informacyjną i szczegółową historię ruchów i doświadczeń dywizji wojskowej podczas wojny, zwłaszcza nad Sommą. Czytelnicy doceniają jej dokładność i przejrzystość, choć brakuje w niej osobistych narracji.

Informacyjna, dokładna historia, dobrze napisana, pomocna w zrozumieniu doświadczeń pułku, przyjemna w czytaniu, dobrze przyjęta przez odbiorców prezentów.

Brak osobistych historii i narracji; dla niektórych czytelników może być zbyt skoncentrowana na szczegółach historycznych.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

History of the 36th (Ulster) Division

Zawartość książki:

Jest to wybitna historia, jakiej można oczekiwać od jednego z czołowych historyków wojskowości naszych czasów, który służył w dywizji w 11 R Inniskilling Fusiliers, a później jako oficer sztabowy. Stworzył jasną i bardzo czytelną historię, która zawiera nie tylko zapis operacji dywizji, zarówno na dużą, jak i małą skalę, ale także opis walk i życia w linii i poza nią.

Mapy są pierwszorzędne, z wyraźnie zaznaczonymi systemami okopów. Dodatki zawierają szczegóły kolejności bitew, ze zmianami, cytaty z VC oraz pełną listę odznaczeń i nagród, w tym zagranicznych. „Dywizja, sformowana głównie z Ulster Volunteer Force, powstała we wrześniu 1914 roku jako Ulster Division z brygadami o numerach 1, 2 i 3.

Miesiąc później otrzymała numer „36th”, zachowując tytuł Ulster, a brygady otrzymały numery 107th, 108th i 109th.

Jako znak dywizji przyjęto Czerwoną Rękę Ulsteru. 36 Dywizja przybyła do Francji w październiku 1915 r., a 1 lipca 1916 r.

jej atak na redutę Schwaben w Thiepval przyniósł jedyny sukces tego dnia poza XIII Korpusem na skrajnym prawym skrzydle Czwartej Armii. Jednak niepowodzenie dywizji na obu flankach w zabezpieczeniu swoich celów pozostawiło Ulstermenów odsłoniętych i zostali oni zmuszeni do odwrotu. Ich straty tego dnia wyniosły 5,100, a cztery VC zostały zdobyte.

Ich pomnik, Ulster Tower, stoi na ziemi, na której walczyli tego dnia. Dywizja była pod Messines w czerwcu 1917 roku, walcząc ramię w ramię z innymi Irlandczykami z południa, 16 (Irlandzką) Dywizją w zdobyciu Wytschaete. Później w 1917 roku brała udział w bitwie pod Langemarck w sierpniu podczas Trzeciego Ypres, a jej ostatnią ważną akcją w tym roku była bitwa pod Cambrai, gdzie wzięła udział w ataku czołgów i zdobyciu Bourlon Wood.

Kiedy w marcu 1918 roku rozpoczęła się niemiecka ofensywa, 36. dywizja znajdowała się na linii tuż pod St Quentin, jako część niefortunnej Piątej Armii.

W ciągu następnych dwóch tygodni dywizja poniosła 7 310 ofiar, z czego 5 845 zaginęło. W kwietniu dywizja przeniosła się na północ do Ypres Salient, gdzie wzięła udział w bitwach pod Lys, a następnie ścigała wycofującego się wroga w Advance to Victory. Swoją ostatnią bitwę dywizja stoczyła w okolicach Ooteghem 25 października, a w momencie zawieszenia broni łączna liczba ofiar dywizji w całej wojnie wyniosła 32 186.

Zdobyto dziewięć odznaczeń VC.