Historia 1. i 2. batalionu pułku Leicestershire w Wielkiej Wojnie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

History of the 1st and 2nd Battalions. the Leicestershire Regiment in the Great War

Zawartość książki:

Wbrew tytułowi, historia ta rozpoczyna się od miejsca, w którym kończy się historia Webba (1688-1910) i trwa do końca 1927 roku, choć większość książki poświęcona jest oczywiście Wielkiej Wojnie. Każdy batalion jest traktowany oddzielnie.

Nie ma list honorowych ani list odznaczeń i nagród, ale ofiary są podane w tekście po okresach działań, oficerowie według nazwisk, inne stopnie według sum. Odznaczenia za waleczność są również opisane w tekście wraz z nazwiskami odbiorców. Szczegóły dotyczące zaciągów do batalionów są również podawane w miarę ich występowania, ponownie oficerowie według nazwisk, inne stopnie według sum i, co jest bardzo przydatne, oficerowie służący w batalionach w różnych określonych okresach są wymienieni.

„Kiedy wybuchła wojna, 1.

batalion stacjonował w Fermoy w Irlandii, jako część 16. brygady, 6.

dywizji, która przybyła do Francji, jako ostatnia z pierwotnych sześciu regularnych dywizji, które to zrobiły, w pierwszej połowie września 1914 r. i dołączyła do BEF nad Aisne. Batalion pozostał na froncie zachodnim w 6 Dywizji przez całą wojnę.

Walczył pod Ypres, Hooge, nad Sommą, na Wzgórzu 70, w Cambrai, a podczas niemieckiej ofensywy w 1918 roku brał udział w akcjach pod St Quentin, Bailleul, Kemmel i Scherpenberg. Łączna liczba poległych wyniosła 41 oficerów i 987 innych szeregowych. Po wojnie batalion służył w BAOR, a w 1920 roku został wysłany do Athlone w Irlandii Południowej, w czasie „niepokojów”, kiedy poniósł kilka ofiar, w tym żonę dowódcy, ranną w zasadzce.

W 1923 roku batalion przeniósł się do Aldershot, a w styczniu 1925 roku wyruszył do Egiptu. W listopadzie 1927 r.

batalion popłynął do Indii, gdzie przejął garnizon w Kamptee w Prowincjach Centralnych. 2. batalion znalazł się w Ranikhet w Indiach w sierpniu 1914 r.

i wyruszył do Francji wraz z Korpusem Indyjskim w dywizji Meerut, w której służył przez całą wojnę.

Walczył na froncie zachodnim od października 1914 r. do listopada 1915 r., zdobywając VC pod Neuve Chapelle. W listopadzie 1915 roku dywizja Meerut opuściła Francję i udała się do Mezopotamii, gdzie batalion dotarł w pierwszym tygodniu grudnia 1915 roku.

Przez następne dwa lata walczył w wielu akcjach w Mezopotamii, w tym w ponownym zajęciu Kut i zdobyciu Bagdadu w 1917 roku. Pod koniec 1917 roku dywizja została przeniesiona do Palestyny, gdzie stoczyła swoje ostatnie bitwy pod Megiddo we wrześniu 1918 roku. Łączna liczba poległych batalionu wyniosła 33 oficerów i 1030 innych szeregowych.

W lipcu 1919 roku został wysłany do Indii, gdzie służył przez kolejne cztery lata w Delhi i Jhansi. W październiku 1923 r. udał się do Chartumu w odpowiedzi na niepokoje w Sudanie z udziałem wojsk egipskich i sudańskich.