Ocena:
Książka otrzymała pozytywne opinie ze względu na jej treść związaną z historią i osobistymi powiązaniami z regionem północnego Nowego Meksyku. Czytelnicy doceniają jej znaczenie kulturowe i znaczenie, szczególnie w odniesieniu do kultury latynoskiej.
Zalety:Dobrze przyjęta ze względu na wciągającą treść historyczną, osobiste znaczenie dla czytelników związanych z tym obszarem i docenienie kultury latynoskiej.
Wady:Niektórzy czytelnicy nie przeczytali jeszcze książki, więc krytyka treści jest ograniczona.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Hispano Homesteaders: The Last New Mexico Pioneers, 1850-1910
Po założeniu Santa Fe w 1610 roku, ludność Hispano była niespokojna i chciała rozszerzyć swoją kolonię. Powoli przesuwali swoje granice na północ, zakładając małe wioski wzdłuż Rio Grande i dziesiątek jej dopływów.
Ich postępy były często przerywane, najpierw przez rewoltę Pueblo w 1680 roku, a później przez zaciekły opór ze strony rdzennej ludności, której terytorium najeżdżali. Niemniej jednak, przez wieki rządów hiszpańskich i meksykańskich, ich przygraniczne wioski przetrwały. Podczas swojej długiej wędrówki ci wyjątkowi ludzie zachowali silne poczucie hiszpańskiej tożsamości i tradycji.
Co najciekawsze, nadal posługiwali się wersją „castellano”, szesnastowiecznego języka Cervantesa. Historycy zwykle twierdzą, że zewnętrzna granica ojczyzny Hispano została określona w latach 60-tych lub 70-tych XIX wieku.
Ale ostatni z osadników Hispano nie skończyli i nadal tworzyli nowe osady w ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku, a nawet we wczesnych latach XX wieku. Oto nigdy wcześniej nieopowiedziana historia kilku Latynosów z Nowego Meksyku, jednych z ostatnich pionierów, którzy stworzyli swój dom wzdłuż mało znanej rzeki na wysokogórskim pustkowiu na północnym krańcu Nowego Meksyku.
Działo się to mniej więcej w czasie, gdy Nowy Meksyk stał się stanem.
