Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Hiroshima Traces, 10: Time, Space, and the Dialectics of Memory
Pamięć o Hiroszimie, mieście zniszczonym przez pierwszy na świecie atak nuklearny, była skomplikowanym i intensywnie upolitycznionym procesem, jak dowiadujemy się z wrażliwego badania Lisy Yoneyamy nad „dialektyką pamięci”. Autorka bada niekonwencjonalne teksty i wymiary kultury zaangażowane w tworzenie wspomnień o Hiroszimie - w tym kontrowersje wokół podręczników historii, dyskursy na temat turystyki i projektów odnowy miasta, kampanie na rzecz zachowania ruin atomowych, praktyki świadectw ocalałych, narracje etnicznych Koreańczyków na temat japońskiego kolonializmu oraz sfeminizowany dyskurs na temat pokoju - w celu naświetlenia polityki wiedzy o przeszłości i teraźniejszości.
W sposobie, w jaki bitwy o wspomnienia zostały wyrażone jako materialne zmagania o sam krajobraz miasta, widzimy, że nie wszyscy podzielają dominującą pamięć o katastrofie w Hiroszimie, z jej szczególnym poczuciem przeszłości, nostalgii i nowoczesności. Polityka pamięci, w analizie Yoneyamy, jest konstytuowana przez wielorakie i sprzeczne odczucia czasu, przestrzeni i pozycjonowania, elementy, które zostały głęboko uwarunkowane przez późny kapitalizm i rosnącą świadomość postzimnowojennych i postkolonialnych realiów.
Hiroshima Traces, oprócz wyjaśnienia dyskursu otaczającego tę niezapomnianą katastrofę, zastanawia się nad pytaniami, które towarzyszą wszelkim próbom odzyskania zmarginalizowanych lub przemilczanych doświadczeń. W czasach, gdy historyczne wspomnienia na całym świecie wydają się jednocześnie groźne i zagrożone zatarciem, Yoneyama pyta, w jaki sposób akty pamięci mogą służyć wiedzy, nie będąc jednocześnie kooptowanymi i pozbawionymi swoich niepokojących, samokrytycznych cech.
