Hipoteza Riemanna: Największy nierozwiązany problem w matematyce

Opinie czytelników

Książka o hipotezie Riemanna próbuje uczynić złożony temat matematyczny przystępnym dla laików. Podczas gdy niektórzy chwalą nieformalny ton autora i zabawne anegdoty o matematykach, wielu recenzentów krytykuje książkę za błędy matematyczne, uproszczenie pojęć i brak skupienia się na samej Hipotezie Riemanna. Błędy w obliczeniach i słaba jakość druku były również wymieniane jako istotne wady.

⬤ Sprawia, że złożone koncepcje są dostępne dla laików.
⬤ Napisana w angażującym i nieformalnym tonie.
⬤ Zawiera zabawne anegdoty o matematykach.
⬤ Zawiera wnikliwe dyskusje na temat znaczenia hipotezy Riemanna.

⬤ Zawiera błędy matematyczne, które podważają zaufanie do treści.
⬤ Zbyt uproszczone i czasami nieistotne punkty styczne odwracają uwagę od głównego tematu.
⬤ Słaba jakość druku utrudnia czytelność równań.
⬤ Brak głębi i rygoru odpowiedniego dla bardziej doświadczonych czytelników.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Riemann Hypothesis: The Greatest Unsolved Problem in Mathematics

Zawartość książki:

Od 1859 roku, kiedy to nieśmiały niemiecki matematyk Bernhard Riemann napisał ośmiostronicowy artykuł dający możliwą odpowiedź na problem, który dręczył matematyczne umysły od stuleci, najwięksi matematycy świata są zafascynowani, rozwścieczeni i obsesyjnie zainteresowani udowodnieniem hipotezy Riemanna. Mówią o niej z podziwem i uważają ją za jeszcze trudniejszy problem niż ostatnie twierdzenie Fermata, które zostało ostatecznie udowodnione przez Andrew Wilesa w 1995 roku.

W książce „Hipoteza Riemanna” uznany autor Karl Sabbagh przeprowadza wywiady z najwybitniejszymi matematykami na świecie, którzy spędzili swoje życie pracując nad tym problemem - i których podejście do sprostania wyzwaniom rzuconym przez hipotezę jest tak różnorodne, jak ich osobowości.

Pełna humoru, żywa, przystępna i wyczerpująca Hipoteza Riemanna to fascynująca eksploracja ludzi, którzy zajmują się matematyką i idei, które motywują ich do granic obsesji - i głęboka medytacja nad ostatecznym znaczeniem matematyki.