Hip Hop's Li'l Sistas Speak; Negocjowanie tożsamości i polityki hip-hopowej na Nowym Południu

Opinie czytelników

Książka „Hip Hop's Li'l Sistas Speak” jest bardzo chwalona za swoje pedagogiczne podejście i zdolność do angażowania czytelników w badanie kultury hip-hopowej i jej przecięcia z edukacją, szczególnie w kontekście czarnoskórych kobiet-naukowców. Choć uznano ją za ważny wkład akademicki, niektórzy czytelnicy zauważyli chęć pogłębienia niektórych obszarów.

⬤ Promuje skuteczne praktyki edukacyjne i dobre metody nauczania.
⬤ Zapewnia bogatą historyczną, teoretyczną i społeczno-polityczną analizę hip hopu.
⬤ Oferuje wgląd w złożoność czarnej kultury i hip hopu.
⬤ Wciągający tekst, który zachęca do dyskusji i dalszej nauki.
⬤ Polecana jako niezbędna lektura dla uczniów szkół średnich i studentów.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali sekcję zatytułowaną „Żale” za niepotrzebną lub oderwaną od ogólnej narracji.
⬤ Pragnienie większej głębi w niektórych aspektach tematu.
⬤ Wzmianka o nadmiernych statystykach może umniejszać doświadczenie czytelnika.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hip Hop's Li'l Sistas Speak; Negotiating Hip Hop Identities and Politics in the New South

Zawartość książki:

Książka ta otrzymała nagrodę AESA (American Educational Studies Association) Critics Choice Award 2013.

Poprzez etnograficzne wywiady i obserwacje przeprowadzone z sześcioma czarnoskórymi gimnazjalistkami i licealistkami, Hip Hop's Li'l Sistas Speak bada, w jaki sposób młode kobiety poruszają się w przestrzeni muzyki i kultury hip-hopowej, aby kształtować idee dotyczące rasy, ciała, klasy, nierówności i przywilejów. Rozkwitająca atmosfera Atlanty w stanie Georgia służy jako tło, na którym ta młodzież konsumuje Hip Hop, a książka bada, w jaki sposób społecznie konserwatywna polityka miasta, gentryfikacja miast, stosunki rasowe, muzyka i kultura Hip Hop o południowym smaku oraz kwitnący przemysł rozrywkowy dla dorosłych spoczywają na ich peryferiach.

Przeplatając eksplorację Hip Hopu i dorastanie dziewcząt w Atlancie, autorka dzieli się swoją miłością do kultury, zmaganiami z byciem pedagożką queer i czarnoskórą lesbijką mieszkającą i prowadzącą badania na Południu oraz ponownym wyobrażeniem sobie pedagogiki Hip Hopu dla miejskich uczniów.