Na przykładzie Tanzanii Andreas Eckert koncentruje się na tych Afrykanach, którzy początkowo pełnili funkcje w kolonialnym aparacie państwowym, a następnie - wraz z uzyskaniem niepodległości - przejęli dziedzictwo europejskich władców kolonialnych na czele państwa.
Afrykańscy administratorzy przyjęli centralną rolę w porządku kolonialnym i działali jako pośrednicy i tłumacze między kolonizatorami a kolonizowanymi. Pozycja ta otworzyła przed nimi nowe zakresy działania i możliwości, które wykraczały daleko poza to, co kolonialne schematy organizacyjne przypisywały im jako pola aktywności.
Na tle ich niezwykle różnorodnych doświadczeń, zachowań i możliwości działania, autor pisze polityczną historię Tanzanii na przestrzeni około pięćdziesięciu lat.