A Hermeneutics of Contemplative Silence: Paul Ricoeur, Edith Stein, and the Heart of Meaning
Hermeneutyka kontemplacyjnej ciszy: Paul Ricoeur, Edith Stein, and the Heart of Meaning łączy prace Paula Ricoeura i Edith Stein i lokalizuje rolę ciszy w tworzeniu znaczenia. Michele Kueter Petersen argumentuje, że istota ludzka jest językiem i ciszą.
Kontemplacyjna cisza manifestuje sposób bycia zdolnego do bycia człowiekiem, w którym konstytuuje się i tworzy wspólny świat znaczeń. Analiza kończy się twierdzeniem, że hermeneutyka kontemplacyjnej ciszy manifestuje głębszy poziom świadomości jako poetyka obecności wspólnego człowieczeństwa. Termin „świadomość” odnosi się do pięciu kluczowych poziomów świadomości tworzącej znaczenie, które są składnikami praktyki kontemplacyjnej ciszy.
Świadomość kontemplacyjna obejmuje samokrytykę jako integralną część doświadczenia i zrozumienia cnotliwego uporządkowania rzeczywistości relacyjnych. Praktyka kontemplacyjnego milczenia jest duchową i etyczną aktywnością, która ma na celu przekształcenie refleksyjnej świadomości.
Ponieważ prowadzi ona do otwarcia się na nową motywację i intencję działania w odniesieniu do innych, świadomość kontemplacyjna wywołuje ruch poprzez ciągłe ćwiczenie ponownego przemyślenia tych relacyjnych rzeczywistości w świecie i dla świata. Teksty Ricoeura i Stein ukazują kontemplacyjny dyskurs pochwały i piękna dla zdolnych istot ludzkich, których działania i cierpienie odpowiadają na słowo i ciszę.
