W latach trzydziestych Hermann Broch stał się obrońcą praw człowieka i demokracji w konfrontacji z ideologią zniewolenia państw totalitarnych.
Jego eseje polityczne są dokumentami oporu. Są one analizowane w kontekście dyskursu praw człowieka w odniesieniu do Jacquesa Maritaina, Hannah Arendt, Hansa Joasa i Samuela Moyna.
Jego powieści są również wkładem w kulturę praw człowieka.
