Herbert C. Hoover (1874-1964) pełnił funkcję prezydenta Stanów Zjednoczonych przez jedną kadencję, od 1929 do 1933 roku.
Poznał swoją żonę, Lou Henry, która była jedyną kobietą studiującą geologię na Uniwersytecie Stanforda. Para opóźniła ślub, aby Lou mogła ukończyć edukację, podczas gdy Herbert mógł budować swoją karierę za granicą. Herbert był odnoszącym sukcesy inżynierem górnictwa, a później stał się znany ze swoich wysiłków humanitarnych podczas I wojny światowej, w szczególności z pomocy dla Belgii, podczas gdy kierował Amerykańską Administracją Żywności.
Lou była bardzo udaną uczoną, ucząc się łaciny, chińskiego i kontynuując pracę w studiowaniu metalurgii, ale spowolniło ją wychowywanie dwójki dzieci, Herberta Charlesa Hoovera i Allana Henry'ego Hoovera.
Po zaledwie ośmiu miesiącach jego urzędowania nastąpił Wielki Kryzys. Pomimo prób zapanowania nad nim, w tym budowy tamy Hoovera i innych dużych projektów infrastruktury publicznej, a także różnych prób nacisku na wyższe płace, jego wysiłki zakończyły się niepowodzeniem.
Popierał także prohibicję, co sprawiło, że stał się jeszcze mniej popularny. W wyborach w 1932 roku został zdecydowanie pokonany przez prezydenta Franklina D. Roosevelta.
Hoover pozostał blisko polityki, jako głośny przeciwnik wzrostu rządu federalnego. Po I wojnie światowej pełnił kilka funkcji rządowych, zwłaszcza tych mających na celu poprawę wydajności i stosunków zagranicznych w Europie. To nowe wydanie jest dedykowane Richardowi Sousie, od dawna ważnej części Hoover Institution.
