Henry Fielding - Z tego świata do następnego: Jestem zadowolony; to jest błogosławieństwo większe niż bogactwo; a ten, komu to jest dane, nie musi prosić o więcej „”.

Oryginalny tytuł:

Henry Fielding - From This World To The Next: I am content; that is a blessing greater than riches; and he to whom that is given need ask no more.""

Zawartość książki:

Henry Fielding urodził się w Sharpham w Somerset 22 kwietnia 1707 roku. Jego najbardziej znanym i lubianym dziełem jest "Tom Jones". Klasyka. Historia Fieldinga jest z pewnością barwna i bogata. Powieściopisarz i dramaturg, nie stronił od wywoływania kontrowersji, a nawet skandali, ale był także sędzią i pomógł w utworzeniu policji. Kształcił się w Eton College, gdzie nawiązał dozgonną przyjaźń z Williamem Pittem Starszym. Po kilku romantycznych problemach udał się do Londynu, by rozpocząć karierę literacką. W 1728 roku wyjechał do Lejdy, by studiować klasykę i prawo. Fundusze nie wystarczyły na zbyt długo i został zmuszony do powrotu do Londynu i rozpoczęcia pisania dla teatru. Wiele z jego prac było bardzo krytycznych wobec rządu Sir Roberta Walpole'a. Jego satyry były zawsze na krawędzi, a establishment nie był rozbawiony. Ustawa o licencjonowaniu teatrów z 1737 roku wydaje się mieć na celu działalność Fieldinga. Po przyjęciu ustawy satyra polityczna na scenie była prawie niemożliwa. Fielding wycofał się z teatru i wznowił karierę prawniczą, a aby utrzymać żonę Charlotte Craddock, którą poślubił w 1734 roku, oraz dzieci, został adwokatem. Jego brak wyczucia finansowego oznaczał, że on i jego rodzina często znosili okresy ubóstwa, ale pomógł mu Ralph Allen, bogaty dobroczyńca, który później stał się podstawą Squire Allworthy w Tomie Jonesie.

Kiedy Charlotte zmarła w 1744 r., mieli pięcioro dzieci, ale tylko jedno, Henrietta, przeżyło (i to dopiero w wieku 23 lat). Trzy lata po śmierci Charlotte, nie zważając na opinię publiczną, poślubił jej byłą służącą, Mary Daniel, która również była w ciąży. Społeczeństwo nie było pod wrażeniem, ale z pewnością było to zgodne z jego charakterem. Mary urodziła pięcioro dzieci, trzy córki, które zmarły młodo, oraz synów Williama i Allena. Pomimo skandalu, jego konsekwentny antyjakobityzm i wsparcie dla Kościoła Anglii doprowadziły do tego, że rok później został nagrodzony stanowiskiem głównego sędziego Londynu, a jego kariera literacka rosła w siłę. Wraz ze swoim młodszym przyrodnim bratem Johnem, w 1749 roku pomógł założyć coś, co niektórzy nazywają pierwszą londyńską policją, Bow Street Runners. W tym samym roku opublikował swoje literackie arcydzieło "Tom Jones" wraz z "From This World To The Next". To był całkiem niezły rok. Według historyka G. M. Trevelyana, Fieldingowie "byli dwoma najlepszymi sędziami w XVIII-wiecznym Londynie i zrobili wiele, aby wzmocnić reformę sądownictwa i poprawić warunki w więzieniach". Jego wpływowe pamflety i zapytania zawierały propozycję zniesienia publicznych egzekucji przez powieszenie, choć wydawał się mieć mniej zastrzeżeń, jeśli były one prywatne.

Fielding rozpoczął wydawanie dwutygodnika zatytułowanego The Covent-Garden Journal, który publikował pod pseudonimem "Sir Alexander Drawcansir, Knt. Censor of Great Britain" do listopada tego samego roku. W tym periodyku Fielding bezpośrednio rzucił wyzwanie "armiom Grub Street" i współczesnym pisarzom periodyków w konflikcie, który ostatecznie stał się papierową wojną z lat 1752-3. Następnie opublikował "Examples of the interposition of Providence in the Detection and Punishment of Murder" (1752), traktat, w którym, odrzucając deistyczne i materialistyczne wizje świata, pisał na korzyść wiary w obecność Boga i boskie sądy, argumentując, że wzrost liczby morderstw był spowodowany zaniedbaniem religii chrześcijańskiej. Zaangażowanie Fieldinga w sprawę sprawiedliwości jako wielkiego humanitarysty w latach pięćdziesiątych XVII wieku zbiegło się z gwałtownym pogorszeniem jego stanu zdrowia. Trwało to do tego stopnia, że w 1754 r. wyjechał za granicę do Portugalii w poszukiwaniu lekarstwa na podagrę, astmę i inne dolegliwości. Henry Fielding zmarł w Lizbonie dwa miesiące później, 8 października 1754 roku. Został pochowany na miejskim Cmentarzu Angielskim (Cemiterio Ingles), który obecnie jest cmentarzem kościoła św. Jerzego w Lizbonie".